boekenwurm

365 bladzijden. Best een dik boek voor een YA dacht ik toen ik het zag liggen. Maar de voorkant sprak me aan en ik had al eerder een boek van Helen gelezen, namelijk: Eerwraak. Die had me aangenaam verrast en het was een boek die je niet snel vergeet.
Maar goed. De stalker had een nogal open begin. Gelijk de eerste paar bladzijdes werd er al gesproken over de stalker. Ik dacht bij mezelf; ‘ zal het niet te vroeg zijn? Aangezien het boek nog lang niet uit is. Dan denk je bij jezelf dat het misschien te langdradig wordt. Maar na ongeveer 1 kwart van het boek had ik al door wie de stalker was. En dat was ,zonder te overdrijven, echt overduidelijk. Dat vond ik zonde want alle dwaalsporen waar Helen je op wil zetten neem je niet meer serieus. Je bedenkt alleen hoe ze erachter gaan komen en om daar dan grofweg nog 3 kwart voor verder te moeten lezen is het niet waard. Ik vond het gestalk wel heftig in de zin van de bedreigingen naar Karma toe. Toen werd ik wel even omver geblazen. Vooral omdat je weet hoe kwetsbaar zo iemand is. Maar dat stukje bij de Macdonalds was echt een grap. Ik moest stiekem zelfs lachen omdat het zo stom was...
op het einde had ik wel het gevoel dat het spannender zou zijn als de ‘dader’ spijt had van zijn daden en eronder uit probeerde te komen door te vluchten ofzo. En dat de rechercheurs nog meer hun best moesten doen. Maarja het is ook weer geen Mr. Scofield dus daar had ik mijn verwachtingen al overschat.
Nee ik vind dit boek geen aanrader, er zijn zat andere boeken over stalking die beter zijn!