knap en invoelbaar geschreven

Leegland

Een knap geschreven verhaal over Nederland in de nabije toekomst.
En dat is niet een heel fijn toekomstbeeld. Overstromingen, oorlog, onderdrukking en een virus.
Wat ik heel fijn vind is dat het verhaal meteen begint en ook doorgaat. Het gevaar bij een roman over de toekomst is dat er veel uitgelegd moet worden om te begrijpen hoe de maatschappij in elkaar steekt. Marjan heeft dat allemaal heel knap tussen de regels door verweven. Ongeveer alles wat ik me afvroeg wordt beantwoord op een natuurlijke en logische manier. Wrakhout op de rails? Niet logisch, maar wel als je weet dat de zee inmiddels tot Amersfoort is gekomen.

De korte hoofdstukken lezen zeer prettig en met alledrie de hoofdpersonages leefde ik mee, met Senna het meest. Misschien omdat zij het daadkrachtigst en slimst overkomt. Er zitten veel sterke vrouwen in het verhaal, op een vanzelfsprekende manier die mij erg aansprak. Er zit veel actie in het verhaal, het is geen moment ‘stil’ zeg maar. Daardoor komt het heel filmisch over en zag ik alles gewoon voor me. Knap gedaan.

Het enige wat me opviel was dat het virus, waar zoveel over te doen is, eigenlijk maar een kleine rol speelt in het verhaal. Er gaan geen bekende mensen aan dood, niemand is er echt bang voor en als er mensen ziek worden denken ze niet aan het virus. Dat vond ik opvallend.

En als laatste pluspunt: het verhaal heeft niet het geijkte einde waar ik een beetje bang voor was. En een mooie haak voor een vervolg, dat ik zeker ga lezen!