Hippius

Hippius. En vele andere schrijvers. Dat was voor mij de meerwaarde van dit boek. Nieuwsgierig naar een boek geschreven door Pieter Waterdrinker (van der Sloot), een man die net als ik opgroeide in Zandvoort begon ik enthousiast aan dit boek. Het kon mij niet bekoren. Toen hij over Theo Veen schreef; "hij had wel iets koboldachtigs, een kabouter met een uitslaande brand van witgrijs haar op zijn hoofd en een zwart hoornen brilmontuur dat bijna zijn hele gezicht bedekte - de stereotype vaderlandse communist" vond ik het eigenlijk wel genoeg. Toch maar stug doorgelezen.
Niks nieuws opgestoken over Rusland. Wel over de persoon Pieter als het echt autobiografisch was. Klaar. Snel een ander boek.