Zonde van mijn leestijd.

DE CAMINO

Overal zag ik mensen die dit boek lazen. Wat een hype was het.
3 weken geleden sprak ik met mijn kapster over boeken en zij vond dit zo'n mooi boek.
Oké dus nieuwsgierig gereserveerd bij de bibliotheek.
Het gaat over een vrouw wiens man een oorlogsmisdadiger was. Of misschien niet.
In ieder geval wist ze er niks van tijdens hun huwelijk. En ze wandelt.

We hebben duidelijk een verschillende smaak!
Thriller? Nee er is niks spannends aan.
Literair? Zo worden boeken tegenwoordig wel snel genoemd.
Wandelboek? Ja dat denk ik wel.
Met de tip om blaren niet door te prikken.
Dat soort overbodige tekst.
Leest het gemakkelijk? Ja.
Zit er iets leerzaams in? Dat zou kunnen mbt de burgeroorlog in Joegoslavië maar in recensies lees ik dat lang niet alles klopt.
Delen van het verhaal vond ik zo langdradig dat ik hele stukken tekst ging scannen, snellezen. Dat kan zonder iets te missen.
Lezen over deze vrouw in de ik vorm vond ik gewoon niet leuk ook al besef ik dat het fictie is.
Ik las het uit. Dat dan weer wel!
Doe mij maar een historische thriller.