Lezersrecensie
Recensie: Het geheime boek van Flora Lea - Patti Callahan Henry
1939. De 14-jarige Hazel en 5-jarige Flora moeten hun thuis in Londen verlaten om de gevaren van de Tweede wereldoorlog te ontlopen. Ze komen terecht bij een moeder en zoon, in een idyllische cottage op het platteland. Hier vertelt Hazel haar zusje elke avond een zelfverzonnen sprookje over het magische Whisperwood. Maar dan raakt Flora vermist. Hazel is gebroken van verdriet en blijft het zichzelf altijd kwalijk nemen.
20 jaar later woont Hazel in Londen, waar ze op het punt staat van baan te wisselen. Met een verloofde en een romantische trip naar Parijs in het vooruitzicht lacht het leven haar toe. Maar alles verandert wanneer ze op haar werk een prentenboek uitpakt: Whisperwood and the River of Stars. Hazel heeft nooit iemand verteld over de fantasiewereld die ze speciaal voor Flora creëerde. Bevat dit boek de antwoorden op Flora’s verdwijning? Is het een teken van leven? Of is er iets duisters aan de hand?
'Op een dag zullen we weer met zijn allen bij elkaar zijn.'
Van 1940 naar 1939 naar 1960 en weer terug. Heden en verleden wisselen elkaar op een vloeiende manier af in deze fijne roman van Patti Callahan Henry. Haar schrijfstijl verweeft de jaargetijden en door haar beeldende manier van schrijven zie je alles als een film voor je. Een schrijfstijl waar ik in het begin aan moest wennen. Ik moest de juiste melodie vinden. Mezelf laten meevoeren door de stroming van de rivier. Maar gelukkig was ik al snel als een vis in het water en kon ik écht ontspannen.
Ondanks het onderwerp en de dreiging van de bommen, voelt dit verhaal nergens zwaar. Het mysterie rondom de verdwijning van Flora, voert de boventoon. Wat is er toch gebeurd in 1940?
Naarmate het verhaal vorderde, begon voor mij het water te keren. Rotsen veranderden de koers en dreven mij op afstand. Ik had wat moeite met de geloofwaardigheid en met de tijdslijn. Er gebeurde namelijk best veel in een
relatief kort tijdsbestek. En daarnaast waren sommige ontwikkelingen net iets té toevallig. Desalniettemin is het een héél mooi verhaal. Bíjna magisch. Een verhaal over schuldgevoel en vergeving. Over het ontdekken wie je écht wilt zijn. ***
20 jaar later woont Hazel in Londen, waar ze op het punt staat van baan te wisselen. Met een verloofde en een romantische trip naar Parijs in het vooruitzicht lacht het leven haar toe. Maar alles verandert wanneer ze op haar werk een prentenboek uitpakt: Whisperwood and the River of Stars. Hazel heeft nooit iemand verteld over de fantasiewereld die ze speciaal voor Flora creëerde. Bevat dit boek de antwoorden op Flora’s verdwijning? Is het een teken van leven? Of is er iets duisters aan de hand?
'Op een dag zullen we weer met zijn allen bij elkaar zijn.'
Van 1940 naar 1939 naar 1960 en weer terug. Heden en verleden wisselen elkaar op een vloeiende manier af in deze fijne roman van Patti Callahan Henry. Haar schrijfstijl verweeft de jaargetijden en door haar beeldende manier van schrijven zie je alles als een film voor je. Een schrijfstijl waar ik in het begin aan moest wennen. Ik moest de juiste melodie vinden. Mezelf laten meevoeren door de stroming van de rivier. Maar gelukkig was ik al snel als een vis in het water en kon ik écht ontspannen.
Ondanks het onderwerp en de dreiging van de bommen, voelt dit verhaal nergens zwaar. Het mysterie rondom de verdwijning van Flora, voert de boventoon. Wat is er toch gebeurd in 1940?
Naarmate het verhaal vorderde, begon voor mij het water te keren. Rotsen veranderden de koers en dreven mij op afstand. Ik had wat moeite met de geloofwaardigheid en met de tijdslijn. Er gebeurde namelijk best veel in een
relatief kort tijdsbestek. En daarnaast waren sommige ontwikkelingen net iets té toevallig. Desalniettemin is het een héél mooi verhaal. Bíjna magisch. Een verhaal over schuldgevoel en vergeving. Over het ontdekken wie je écht wilt zijn. ***
1
Reageer op deze recensie
