Een sprookje, een legende, de realiteit ...

Clara, een jonge balletdanseres, is net toegetreden tot het balletgezelschap in New Orleans en voelt zich eenzaam. Ze kent bijna niemand en ze maakt zich zorgen over haar (waarschijnlijk) dementerende vader die ver weg woont. Van haar huisbaas hoort Clara over de legende en de vloek van Angelina en John, twee geliefden die ooit leefden op de Windisle-plantage. De plantage en het landhuis zijn nu verlaten, maar mensen laten wensen achter in de muur die de plantage omringt. Het verhaal laat Clara niet los en ze gaat naar de muur.
Jonah was een advocaat die tien jaar geleden in een ingewikkelde zaak verwikkeld is geraakt. Hij heeft kort na de uitspraak een aanslag overleefd. Hoe dit precies zit en of dit met de rechtszaak te maken heeft, is lang niet duidelijk. De aanslag heeft Jonah verminkt en hij leeft nu als een kluizenaar achter de muur van de Windisle-plantage.
Om een lang verhaal kort te maken: Clara en Jonah leren elkaar kennen en heel langzaam bouwen zij een vriendschap op.

Een knappe jonge empathische vrouw, een verminkte en verbitterde man, het zijn ingrediënten die al snel doen denken aan het verhaal van Belle en het Beest, maar ook aan Het spook van de opera. Sheridan heeft verschillende verwijzingen naar deze beide verhalen verwerkt in het verhaal: de rozen, het monster, de verminking van Jonah …

‘De wensmuur’ begint bijna als een thriller en je vraagt je af hoe de gebeurtenissen in de rechtbank een verband houden met Clara. Sheridan heeft iets nodig om Jonah en Clara met elkaar in verband te brengen en doet dat middels de legende over Angelina en John. Ze besteedt echter meer aandacht aan het verhaal in het heden. De legende uit het verleden heeft echter voldoende potentie om nog wat uitgebreider verteld te worden, en ook het onrecht uit het verleden had nog wat uitgediept kunnen worden.

Beide hoofdpersonen zijn Het karakter van Jonah is redelijk voorspelbaar, het karakter van Clara verrast van tijd tot tijd. Het is een vrouw die niet bang is om zich in hachelijke situaties te begeven en heeft een bijzonder groot empathisch vermogen.

De cover van ‘De wensmuur’ ziet er prachtig uit, het is of je een modern sprookjesboek opent. Als je het geluk hebt de bijpassende boekenlegger te bemachtigen, die is ook heel mooi en voorzien van een quote uit de originele Engelstalige versie.

Sheridan heeft een prettige schrijfstijl. Het boek leest vlot, je zit er snel in en wordt meegetrokken door de gebeurtenissen. De hoofdstukken zijn van een overzichtelijke lengte, maar eigenlijk wil je het boek niet wegleggen omdat je het vervolg wilt lezen? Lukt het Clara om Jonah achter zijn muur weg te laten kruipen? En wat is er nu eigenlijk gebeurd, rond die rechtszaak 9 jaar geleden …? Ondanks enkele kritische opmerkingen is ‘De wensmuur’ een erg mooi en compleet verhaal, dat velen met heel veel plezier zullen lezen. Het is een verhaal over een magische liefde, het is een modern sprookje. Als je blijft geloven in een goed einde, komt uiteindelijk alles goed.