Zware tegenvaller

Had er erg veel van verwacht maar wat bevat dit boek weer veel clichés:
- de alleenstaande/eigenzinnige rechercheur, natuurlijk ook nog single mother,
- de chef die meer voor de eigen carrière kiest dan voor het grondige onderzoek,
- de in ongenade gevallen rechercheur, natuurlijk ook nog met een persoonlijk drama uit het verleden,
- de zuipende en hoeren bezoekende collega,
- de daders die het toch niet blijken te zijn,
- het afgelegen huis/boerderij/villa,
- de martelkelder,
- de poppetjes, tekens bij de slachtoffers,
- sneeuw, regen, etc.
- gruwelijke moorden met veel verminkingen,
- kinderen/kindertijd die de sleutel tot de oplossing zijn,
-de held/heldin die bijna sterft of op wonderbaarlijke wijze ontsnapt aan een zekere dood,
- matige vertaling (......),
Tsja, ik heb de serie The Killing (Forbrydelsen) met veel genoegen bekeken (met name Sophie Gabrol)
maar dit haalt het er bij lange na niet bij. Vooruit, nog een dom detail: als je zoekt naar begraven lijken of lichaamsdelen, zou je dan niet lijkhonden gebruiken?
Toch een pluspunt gevonden om het een * te kunnen geven. Het boek leest snel weg. Kun je daarna weer aan wat beters beginnen. Sowieso vind ik die Scandinavische thrillers/detectives meer en meer tegenvallen maar dat is natuurlijk persoonlijk.