Ik had er meer van verwacht.

In onze leesclub stond dit boek als volgend boek op de lijst. Ik ben niet de grootste fan van historische romans, maar ik had er wel zin in om eraan te beginnen. Het begin was veelbelovend: "Een vrouw die in de jaren 20 de kans kreeg om te gaan studeren was een zeldzaamheid.' Ik verwachtte dus een sterk karakter. En dat was al een tegenvaller. Ik vind Sophia nogal een meegaand type dat zo in de val loopt van een docent aan de universiteit en in vele situaties blijk geeft van een grote naïviteit. Omdat ze ongewenst zwanger wordt, wijst haar vader haar de deur. Ook daar reageert ze heel flauwtjes op. Ze doet weinig moeite om op te komen voor zichzelf. Dat doet ze ook niet tegenover de vader van haar kind en ook in die situatie is ze heel naïef. Ze trekt samen met haar vriendin naar Parijs om een nieuw leven op te proberen bouwen en dan verwacht je dat er wat tempo in het verhaal komt, maar het gaat gewoon op een heel gezapig tempo verder. De verschillende personages worden karakterieel ook weinig uitgewerkt. Ook het verhaal in de cosmeticafabriek is heel flauwtjes. Ik heb me echt naar het einde van het boek moeten slepen en had vaak zin om er mee op te houden, maar ik heb het einde gehaald. Ik dacht dat deel 2 misschien iets spannender zou verlopen, maar daar ben ik ondertussen halfweg en er is nauwelijks iets gebeurd. De trilogie zal dus niet uitgelezen worden. De schrijfster had haar boek half zo dik kunnen maken door wat meer vaart in het verhaal te brengen en de karakters van de personages veel pittiger te maken.