De Strijd Der Koningen

“A Clash Of Kings” is het tweede deel in de A Song Of Ice And Fire saga en gaat verder waar “A Game Of Thrones" eindigde.

Terwijl er in het eerste boek nog hoop was dat het naderende onheil vermeden kon worden is de situatie in Westeros zodanig geescaleerd dat vrede geen optie meer lijkt. Robert Baratheon en Eddard Stark zijn gestorven en er heerst chaos en burgeroorlog. Joffrey is de nieuwe koning, maar rust heeft dit het land nog niet gebracht. Hij krijgt al vlug af te rekenen met opvolgingstwisten. Zijn ooms Renly en Stannis Baratheon menen beiden aanspraak te kunnen maken op de troon en zijn bereid om een oorlog te ontketenen om hun kroon op te eisen. Robb Stark is ondertussen uitgeroepen tot koning van het Noorden en voert een strijd uit met de Lannisters om de moord op zijn vader te wreken. Dit geeft echter ook kansen aan de Greyjoyes om voet aan wal te zetten in het noorden. Het is een goede basis voor nog meer conflicten

Om zijn verhaal te vertellen maakt Martin nog steeds gebruik van dezelfde formule als in het eerste boek. Ieder hoofdstuk wordt steeds vanuit het gezichtspunt van een ander personage bekeken. Het gezichtspunt van Ned verliezen we ten opzicht van het eerste boek, maar er worden wel twee andere personages gevolgd: Theon Greyjoy en Davos Seaworth. Die eerste wordt gevolgd in zijn terugkeer naar zijn vader op de Iron Islands, en de tweede wordt geïntroduceerd om het verhaal van Stannis Baratheon te vertellen. Net zoals in het eerste boek zorgt deze werkwijze voor een prachtige uitwerking en ontwikkeling van zijn personages. Martin slaagt erin om de verbondenheid tussen de verschillende personages perfect weer te geven en hoe ieder personage reageert op een gebeurtenis of beslissing in het verhaal en hoe hen dit veranderd. Daarnaast slaagt Martin erin, nog meer dan in het eerste deel, om de lezer te shockeren en te verrassen.

Persoonlijk vond ik proloog een goede opener voor A Clash Of Kings. Onmiddellijk wordt het nieuwe personage Davos Seaworth geïntroduceerd met de Stannis Baratheon verhaallijn. Daarna kent het verhaal een rustige opbouw waarbij ik vooral de hoofdstukken van Tyrion zeer de moeite vond; hij vindt al vlug zijn draai aan het hof als hand van de koning en laat onmiddellijk zijn invloed gelden. Naarmate het verhaal vorderd worden ook de andere verhaallijnen steeds interessanter. De minst interessante verhaallijn blijft wel die van Sansa Stark. Deze biedt een ‘andere’ blik op het leven aan het koninklijk hof en hoe zwaar ze het te verduren krijgt als verloofde van Joffrey. Ook de verhalen van Jon Snow voorbij de muur, en die van Daenerys in het oosten blijven aan bod komen. Uiteindelijk wordt er toegewerkt naar een ultieme strijd om de macht in Westeros waarbij Martin een enorme plottwist toevoegd die de verhoudingen finaal nog doet wijzigen.

Conclusie: het tweede boek gaat verder waar het eerste eindigde en gaat dieper in op de bestaande verhaallijnen, introduceert nieuwe personages en verhalen en verhaalt over nog meer conflicten en strijd. Het is simpelweg nog beter dan het eerste boek.