Hot or not?

De sluipschutter is een typische why-dunnit: de speurders zijn bekend, de dader is bekend, maar waaróm wordt de misdaad gepleegd?
In het begin is het boek rommelig en moet je er als lezer even inkomen. Maar langzamerhand groei je in het verhaal en begint het te boeien. De plot wordt bladzijde voor bladzijde steeds duidelijker en elke ontdekking van de sympathieke hoofdpersoon, inspecteur Wu, brengt hem én de lezer dichterbij de oplossing. En hoewel je op een gegeven moment wel ziet welke kant het op gaat is het verhaal intrigerend genoeg om tot het eind door te willen lezen, zodat je precies het naadje van de kous te weten komt.
De schrijfstijl herken ik van eerder gelezen werk van Aziatische auteurs: soms staccato, vaak verhullend en de machtsverhoudingen en sociale structuren zijn erg belangrijk – en vaak een struikelblok voor de speurder. Wanneer je daar als lezer oog voor hebt, biedt het veel inzicht in een cultuur die wij in het Westen niet goed kennen. En hoewel het verhaal schijnbaar voortkabbelt van de ene ontwikkeling naar de andere, zonder een echt noemenswaardige spanningsboog, weeft de auteur er ook een gevoel van urgentie doorheen door het naderende pensioen van Wu. Onderhuids, onderkoeld, maar zeer aanwezig.
Is het verhaal HOT? Jazeker, maar het is geen topper. Meer een boek voor de lezer die eens een zijsprong wil maken en iets anders wil lezen dan de bekende Scandinavische en Amerikaanse thrillers.