Wie is de echte Nadia?

Op de Olympische Spelen van Montreal in 1976 behaalt Nadia Comăneci zeven tienen. Zij wint er vijf medailles, waarvan drie gouden. Het 14-jarige Roemeense meisje is op slag wereldnieuws. De kleine Roemeense die nooit glimlachte, een roman van Lola Lafon, vertelt het verhaal van Nadia. Hoe ze in 1969 wordt toegelaten tot de turnschool van trainer Béla en in de jaren daarna alles wint wat er te winnen valt. Hoe ze in de jaren ’80 omstreden raakt door haar vermeende banden met het communistische regime van de Ceauşescu’s en hoe ze eind 1989 het land uitvlucht, vlak voor de omverwerping van dit regime.


Feit of fictie?
Schrijfster Lola Lafon geeft geen historisch overzicht. Zij is een groot bewonderaar van Nadia Comăneci, maar heeft haar niet zelf gesproken. Zij gaat wel uit van een aantal historische feiten en vult de gaten in de geschiedenis bijvoorbeeld op met fictieve gesprekken met de turnster. Misschien wil zij zo een plausibele weergave van de werkelijkheid creëren? Misschien ook wil ze alleen een literair werk schrijven? Zij vult de emoties en meningen van Nadia C in ieder geval voortdurend in en doet dat met verve.

 
Vele waarheden
Enerzijds leidt dit tot irritatie: wat mij betreft is het te speculatief. Ik lees dan liever een biografie. Naarmate de roman vorderde, kreeg ik wat meer waardering voor deze benadering, vooral eigenlijk omdat het in die tijd in Roemenië ook volstrekt onduidelijk was wat waar was en wat niet. Als lezer ga je dat invoelen: je krijgt namelijk steeds verschillende versies van allerlei gebeurtenissen en dat is behoorlijk verwarrend.
Overigens valt hierbij op dat de schrijfster verder goed op de hoogte is en zich gedegen heeft gedocumenteerd. Vanwege deze beschrijving van een extreem regime en vanwege de geweldige hoofdpersoon toch 3 sterren voor dit boek.