Eeuwig durende liefde over de grenzen van de dood heen

Ter kennismaking met Auke Hulst koos ik voor zijn debuut: Jij en ik en alles daartussenin. Vooral vanwege het bijzondere perspectief: een overleden hoofdpersoon. Omdat dat al vroeg in het verhaal duidelijk wordt, denk ik niet dat ik iets wezenlijks verklap voor wie het nog lezen wil. Max Herder volgt zijn voormalige geliefde vanuit het hiernamaals. Het wrede daarvan is, dat hij geen wezenlijk contact kan maken: hij heeft geen lichaam, maar ziet en hoort wel alles en heeft ook emoties. Vooral verdriet, jaloezie en wanhoop maken hem radeloos.

Aanvankelijk zien we de hele voorgeschiedenis vanuit de door Max beschreven herinneringen. Hoe het stel elkaar leert kennen, hoe er een sterke liefde lijkt te groeien, maar ook hoe onverwacht Sarah de relatie verbreekt. En hoe ontzettend moeilijk Max het vindt dat te accepteren. Als hij op een avond teveel heeft gedronken en toch in zijn auto stapt, verongelukt hij. Vanaf dat moment volgt hij Sarah en hoewel hij liever levend bij haar was gebleven, troost hij zichzelf een beetje met de gedachte dat ze verdrietig lijkt om zijn dood.

Maar al kan hij veel zien: hij kan niet haar gedachten lezen. Als ze Kerst viert in hun vakantiewoning met haar nieuwe vriend hoopt hij te horen dat ze hem niet kan vergeten, nog steeds van hem houdt, meer dan van haar nieuwe vlam. Maar hij hoort en ziet tot zijn verbijstering heel andere dingen en als lezer word je nog maar eens geconfronteerd met de eenzijdige zienswijze van een ik-verteller.

De stijl is gevoelig, poëtisch, vol symboliek. Hypnotiserend staat er op de achterkant. Ook dat klopt. Je gaat er zonder problemen in mee, dat hij dit alles zo beleeft na zijn dood. De laatste alinea is een van de mooiste.
Mijn hele recensie lezen, incl. enkele citaten? Zie: http://mijnboekenkast.blogspot.nl/2016/03/auke-hulst-jij-en-ik-en-alles.html