Siebelink kan veel beter

Oscar heeft Jan Siebelink me teleurgesteld. Dat er een aantal anachronismen in het verhaal zitten is voor mij wel het minst belangrijke. Mij viel het meest tegen dat de personages niet levensecht waren. Oscar was aanvankelijk een nogal sullige, introverte man die ingaat op de avances van de jonge lerares Esmée en haar een tijdlang tijd als minnares heeft. Id is een vlotte man die Oscar wat uit zijn schulp lokt en vrienden met hem wordt. Maar waar die vriendschap op berust, wordt niet duidelijk en ook aan het gehalte ervan kun je twijfelen: Id laat hem geregeld op cruciale momenten in de steek en trouwt tenslotte met Esmée nadat die Oscar voor de keus stelt: je vrouw of ik.

Dan wordt het oorlog. Ze krijgen samen een opleiding en om (ook voor hemzelf) duistere reden krijgt Oscar een hogere rang dan zijn vriend en wordt zijn meerdere tijdens de geheime missie naar Londen. En al snel zijn de rollen omgekeerd: Oscar is de zelfverzekerde en nooit bange militair die weet wat de juiste beslissingen zijn en Id verandert in een ziekelijke bangerd die de meest domme en stompzinnige acties uithaalt. Er wordt beweert dat die gedragsveranderingen niet uitzonderlijk zijn in tijden van oorlog, maar op mij kwam ze niet geloofwaardig over.

Over de motieven van Esméé wordt geen duidelijkheid geschept. Vanuit het perspectief van Oscar zien we natuurlijk ook maar een kant van het verhaal. Dat brengt nog wel enige spanning met zich mee, want de lezer vraagt zich af: waarom wil ze per se naar de plek waar haar man stierf, waarom is ze getrouwd met Id, houdt ze nog van Oscar, vermoedt ze iets over de doodsoorzaak van haar man?

Maar echt spannend wordt het niet. Wat er werkelijk gebeurd is, kun je allang van te voren aan voelen komen. Ook al neemt Siebelink driemaal een aanloop. In een stream-of-counsious doorloopt hij de gebeurtenissen en vindt er daarna een verklaring voor om zichzelf gerust te stellen. Daarna spelt hij Esmée een heel ander verhaal op de mouw. En als hij tenslotte denkt dat ze samen nog een toekomst hebben, besluit hij eerlijk te zijn en biecht haar (en daarmee ook zichzelf) op wat er werkelijk gebeurde.

Mijn hele recensie lezen? Zie hier: http://mijnboekenkast.blogspot.nl/2016/02/jan-siebelink-oscar.html