Flauw. Dat is voor mij het verhaal zoals "Rare", het hoofdpersonage het beleeft. Boeiend en leerrijk, het dagboek van het 2e hoofdpersonage, Chonmin.

Dit boek is voor mij zeker geen thriller klassieke stijl en vond hem zelfs saai. Er gebeurt echt niets spannends in, behalve de laatste 5 hoofdstukken of zo. Heb meerdere dagen moeten lezen, wat me normaal (Wallander, Indridason, Kellerman) in 2, max 3 lukt.

Ben me wel wat gaan verdiepen in de geschiedenis van Nanking (waar de massamoorden plaatsvonden) en die vind ik uitermate interessant.
Mensen die zeggen dat het boek "horror" is, "Saw is er kinderspel tegen", "erover", "te ver gezocht", kan ik enkel aanraden om zich ook even te informeren rond Nankin (Nanjing).
Indien de holocaust beschreven wordt in een boek, of concentratiekampen of gruwel uit WOII, bestempelt men dit toch ook niet als "erover" of "onwaarschijnlijk"? Mensen, Nankin is realiteit he!

Enfin, dit gezegd zijnde, voor mij bestond het boek eigenlijk enkel uit het dagboek en was de rest bladvulling.