Het is net of een engeltje elke pagina heeft aangeraakt

Dag meisje, is geschreven door Marit Leeuwenhart. Marit is wiskundige en epidemioloog. Ze is moeder van dit meisje en van twee zoons. Schrijven was altijd al een passie, het verlies van dit kindje gaf de aanleiding om er daadwerkelijk iets mee te doen. Waarbij ze hoopt dat het boekje troost of herkenning kan geven, bij mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.

Als Marit zwanger raakt en op controle komt, blijkt er iets niet goed te zijn. Het kindje, een meisje, blijkt trisomie 18 te hebben, dit is een genetische afwijking. Na vijftien weken zwangerschap, wordt de bevalling opgewekt. in veertig columns schrijft Marit over de diagnose, bevalling en de periode daarna.

De veertig fragmenten zijn raak. Ze zijn mooi geschreven, duidelijk en vol liefde. Ondanks het trieste onderwerp is het boekje niet zwaar/moeilijk om te lezen. Je lacht mee, slikt mee en leeft mee. Er staan prachtige zinnen en overpeinzingen in waar je over na gaat denken. En dit gedicht zo mooi:

"Jij verenigt in jou
wat niet samen past
dat wat niet zijn kon
maar er toch was

Onvolmaaktheid en schoonheid
broosheid en kracht
tijdelijkheid en eeuwigheid
als een ster die naar me lacht

Jouw lichaam zo klein
onze verbintenis zo groot
Jij verenigt het ultieme
geboorte en dood"

Ook staat erin hoe Marit ermee is omgegaan en hoe zij het heeft ervaren. Ik wil benadrukken dat het echt erg mooi geschreven is en niet te zwaar. Het is net of een engeltje de pagina's heeft aangeraakt om het licht te houden. Een mooi boekje die steun kan geven aan ouders die hetzelfde hebben meegemaakt. Maar ook die je laat nadenken over de kwetsbaarheid van het leven.