Wat een geweldige belevenis.

De Amerikaanse biologe/ornithologe Caroline van Hemert komt erachter dat ze geen biologe is geworden om de hele dag in een laboratorium onderzoeken te doen. Ze wil de natuur in. Ze besluit samen met haar man Pat, die een eigen bedrijf heeft en huizen/blokhutten bouwt om dichterbij de natuur te willen zijn en een tocht van 6500 km te maken. Ze vertrekken vanuit Bellingham en eindigen in Kotzebue.

Pat is heel handig en bouwt voor ieder een eigen kano. Verder reizen ze per voet of op ski's. De tocht wordt goed en beeldend verteld. De foto’s hebben een toegevoegde waarde. Je kan je een betere voorstelling maken van de locatie of omstandigheid. Ook de topografische kaart is een leuk extraatje omdat je dan kan zien waar ze zich bevinden.

Onderweg lees je af en toe over de strubbelingen die bij Caroline spelen. Wil ze nog wel biologe zijn en wat wil ze dan precies. En ook speelt ze met de vraag of ze wel of geen kinderen wil.
Pat had wat meer aanwezig mogen zijn in het boek, hoe heeft hij de reis ervaren. Er is niet veel emotie in het boek, alleen met het contact met haar ouders. Maar er had meer geschreven kunnen worden over hoe het is om alleen in de natuur te zijn, hoe dat voelt. Dit komt eigenlijk alleen helemaal aan het einde aanbod:

“We zijn deelgenoot geworden van iets, wat veel groter is dan wij zelf”

Er worden veel praktische dingen beschreven, over keuzes die ze moeten maken. De natuur wordt mooi omschreven, met name komen de vogels aanbod, ze is natuurlijk ornitholoog. Maar ook de ontmoetingen die ze hebben met beren of andere zoogdieren worden zo omschreven dat je het je goed voor kan stellen hoe het gegaan moet zijn.

Het is een echte aanrader als je van reisverhalen houdt in combinatie met de natuur.