Dit lijkt op het verhaal van mijn vader

Dit boek van Selma Noort over de Watersnoodramp van 1953 raakte mij heel diep. Het vertelt het waargebeurde verhaal over Liesje, die op een avond als de storm om het huis giert, met haar ouders, zusje en broertje naar de zolder van hun eigen woning vlucht. Ze moeten naar boven wegens het stijgende zeewater, want door de zware storm hebben de dijken het begeven .En zo wordt de onvoorstelbare gedachte van Liesje, over zeewater dat door de brievenbus naar binnen stroomt, echt waar. Liesje vertrouwt aanvankelijk op het juiste handelen van haar ouders maar ontdekt gaandeweg dat haar vader en moeder ook bevangen zijn door angst. Als ze uiteindelijk samen met haar zusje in een reddingsboot terechtkomt terwijl de rest van het gezin noodgedwongen achter blijft in het bijna verdronken huis, is haar angst gestegen tot nauwelijks te bevatten proporties. Zouden ze ooit nog herenigd worden als gezin?

Wat heeft Selma Noort dit verhaal prachtig en waarheidsgetrouw opgeschreven. Ze geeft de sfeer, (doods)angst, kou en andere ellende weer. Precies zoals Liesje het beleefd moet hebben.

Mij doet dit boek heel veel, mijn ouders waren Zeeuwen (inmiddels overleden) en mijn vader was die bewuste nacht bij een vriendin in Kortgene en kon vanwege het slechte weer niet met de pont terug naar zijn woonplaats Wolphaartsdijk. Het werd de rampzaligste nacht uit zijn hele leven waar hij ons pas 60 jaar later de finesses van durfde te vertellen (huilend en totaal overstuur). Zijn verhaal lijkt heel erg veel op het verhaal van Liesje Soeting, zij het dat hij toendertijd ouder was dan Liesje (21 jaar).
Mensen kunnen naar het Watersnoodrampmuseum gaan of naar de Neeltje Jans, allemaal fantastisch en informatief, maar door het simpel lezen van dit boekje weet je hoe het echt was. Zonder poespas of geromantiseerde flauwekul. Een waardevolle geschiedenisles waar wij jaarlijks in de nacht van 31 januari weer even bij stil moeten staan. En omdat het hier om een kinderboek gaat (ik vind het wel een heftig verhaal voor ze), houden we de herinnering levend door het door te geven aan onze kinderen.

Dank je wel Selma Noort voor het zo mooi en eerlijk opschrijven van dit stukje geschiedenis en dank je wel Liesje voor het delen.