Onvoltooide zomer is een ontgoochelend boek geworden. Dat Peter Robinson het niet van zijn schrijfstijl moet hebben, wist ik al van Nasleep. Maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door het verhaal. Maar als de inhoud van het boek, zoals bij Onvoltooide zomer, tegenvalt, dan rest er natuurlijk niet veel meer om over te jubelen. Ach, het boek is best wel spannend, maar het scenario is doordeweeks. Dertien in een dozijn. Goed als een tussendoortje, meer niet. Mijn grootste kritiek is evenwel dat na twee boeken Alan Banks een oppervlakkig persoon blijft. Hij komt noch sympathiek noch antipathiek over. En dat is jammer.

Dat Peter Robinson een muziekliefhebber is, mag na dit boek wel duidelijk zijn. Hij citeert zelfs Mercury Rev, en dat kan ik alleen maar toejuichen. Maar in Onvoltooide zomer blijft hij maar tot mijn ergernis aan 'name dropping' doen. Volgende keer beter?