Antarctica te voet oversteken zonder hulp van buitenaf, dat is de nieuwe uitdaging van de bekende avonturier Julian Fitzgerald. Zijn reisgezel is de Noor Carl Norland. Maar de expeditie draait uit op een mislukking. Beide heren zijn uitgeput en zitten zonder voedsel. Bovendien kunnen ze elkaar niet meer luchten. Via een noodzender vragen ze om hulp, maar het vliegtuig dat hen van het ijs komt pikken, stort neer.

Vijfhonderd kilometer verder leidt Lauren Burgess de Capricorn-basis, een klein zelfstandig boorstation. Deze basis ligt vlak boven een onder het ijs verborgen meer. Lauren hoopt er via boringen primitieve levensvormen van miljoenen jaren geleden te vinden. Een ontdekking die de wetenschappelijke wereld zou moeten schokken. De vijf wetenschappers van de basis komen te weten wat er vele kilometers verder gebeurd is. Omdat Capricorn het dichtst bij de plaats van het ongeluk gelegen is, trekken Lauren en haar medewerker Sean door de donkere en barkoude poolnacht erop uit om de avonturiers te redden. Dit lukt ze, maar terug op de basis begint Julian Fitzgerald de goede sfeer tussen de wetenschappers te verpesten. En daar komen natuurlijk vodden van.

Voor wie niets over Antarctica afweet, is Zwart IJs een ideaal boek om dit boeiende continent te leren kennen. Matt Dickinson vertelt over een boeiende en begrijpbare manier over de natuur, de wetenschappelijke activiteiten in Antarctica, de geschiedenis... Dickinson weet waarover hij praat. Hij overwinterde in Antarctica en kent de psychologische gevolgen en de gevaren van de poolnacht (in de winter blijft het in Antarctica 24 uur op 24 donker). Maar het belangrijkste is natuurlijk het verhaal. Anders kan je evengoed de National Geographic lezen. Een echte thriller kan je Zwart ijs niet noemen. Daarvoor mist het boek wat spankracht en is het verhaal vaak te voorspelbaar en soms wat langdradig. Toch blijft het een aangenaam boek om lezen. Er is niets zo verfrissend om bij 35 graden te lezen hoe de hoofdpersonages trachten te overleven in temperaturen van min 50 graden. Bibberen en beven dus, helaas niet altijd van de spanning.