Lezersrecensie
De Blauwe Bloem.
De Blauwe Bloem.
De Blauwe Bloem is een boek wat ten eerste opvalt door zijn prachtige cover de historische roman verhaalt over een periode uit het leven van Fritz von Hardenberg(1772-1801) die later bekend werd als de romantische dichter Novalis. De auteur Penelope Fitzgerald gebruikte nagelaten brieven en dagboeken voor het schrijven van deze roman.
Na zijn studies aan verschillende universiteiten zal Fritz worden klaar gestoomd voor een functie in het Directoraat bij de zoutmijnen. Hij komt in de kost bij Coelestin Just. Tijdens een bezoek aan een vriend van Coelestin ontmoet Fritz de dan nog maar 12 jarige Sophie en is opslag hopeloos verliefd op het wat naïve vrolijke meisje. Ondanks de protesten van zijn familie is Fritz vast van plan een toekomst met Sophie op te bouwen en vraagt haar ten huwelijk. Fritz zal moeten wachten tot Sophie oud genoeg is om te trouwen. Voor zijn Sophie heeft Fritz alles over, zij beïnvloed hel zijn denken en schrijven. Liefkozend noemt hij haar zijn filosofie.
Waar ik in de eerste pagina’s wat moest wennen aan de schrijfstijl en aan de vele personages in het boek werd ik daarna al snel meegezogen in het verhaal. Op een prachtige manier schetst de schrijfster het beeld van de adellijke families, het leven van alle dag in de achttiende eeuw en het leven van Fritz en Sophie in het bijzonder.
Mooie zinnen en een prachtige woordkeuze maken het een zeer prettig boek om te lezen. Geen boek waar je even in leest om het dan na een paar bladzijden weer weg te leggen. Je moet er wel voor gaan zitten. Maar dan sleept het verhaal je ook mee. Vraag je je af hoe het was om te leven in tijden van de wasdag (één maal per jaar), deftige armoede en het dagen reizen om op je bestemming te komen .Met verwondering kijk je naar de intelligente Fritz en zijn liefde voor Sophie die toch in niets zijn gelijke lijkt te zijn. Leef je mee met Fritz en Sophie als net noodlot toeslaat in hun jonge levens.
De vreemdeling die aan de eettafel over de Blauwe Bloem had gesproken, was maar door één persoon begrepen. Deze persoon moest uitverkoren zijn, omdat hij anders was dan de rest van zijn familie. Het ging erom je eigen lot te herkennen en het te omarmen als het kwam. (pag 221).
De Blauwe bloem staat in de literatuur symbool voor liefde en verlangen maar ook voor het onbereikbare.
Fitzgerald zei daarover; ”De Blauwe Bloem is wat je wilt in het leven ook al zij er geen mogelijkheden voor/toe. Je moet nooit opgeven.
Geen ‘makkelijk ‘ te lezen boek maar zeer de moeite van het lezen waard.
De Blauwe Bloem is een boek wat ten eerste opvalt door zijn prachtige cover de historische roman verhaalt over een periode uit het leven van Fritz von Hardenberg(1772-1801) die later bekend werd als de romantische dichter Novalis. De auteur Penelope Fitzgerald gebruikte nagelaten brieven en dagboeken voor het schrijven van deze roman.
Na zijn studies aan verschillende universiteiten zal Fritz worden klaar gestoomd voor een functie in het Directoraat bij de zoutmijnen. Hij komt in de kost bij Coelestin Just. Tijdens een bezoek aan een vriend van Coelestin ontmoet Fritz de dan nog maar 12 jarige Sophie en is opslag hopeloos verliefd op het wat naïve vrolijke meisje. Ondanks de protesten van zijn familie is Fritz vast van plan een toekomst met Sophie op te bouwen en vraagt haar ten huwelijk. Fritz zal moeten wachten tot Sophie oud genoeg is om te trouwen. Voor zijn Sophie heeft Fritz alles over, zij beïnvloed hel zijn denken en schrijven. Liefkozend noemt hij haar zijn filosofie.
Waar ik in de eerste pagina’s wat moest wennen aan de schrijfstijl en aan de vele personages in het boek werd ik daarna al snel meegezogen in het verhaal. Op een prachtige manier schetst de schrijfster het beeld van de adellijke families, het leven van alle dag in de achttiende eeuw en het leven van Fritz en Sophie in het bijzonder.
Mooie zinnen en een prachtige woordkeuze maken het een zeer prettig boek om te lezen. Geen boek waar je even in leest om het dan na een paar bladzijden weer weg te leggen. Je moet er wel voor gaan zitten. Maar dan sleept het verhaal je ook mee. Vraag je je af hoe het was om te leven in tijden van de wasdag (één maal per jaar), deftige armoede en het dagen reizen om op je bestemming te komen .Met verwondering kijk je naar de intelligente Fritz en zijn liefde voor Sophie die toch in niets zijn gelijke lijkt te zijn. Leef je mee met Fritz en Sophie als net noodlot toeslaat in hun jonge levens.
De vreemdeling die aan de eettafel over de Blauwe Bloem had gesproken, was maar door één persoon begrepen. Deze persoon moest uitverkoren zijn, omdat hij anders was dan de rest van zijn familie. Het ging erom je eigen lot te herkennen en het te omarmen als het kwam. (pag 221).
De Blauwe bloem staat in de literatuur symbool voor liefde en verlangen maar ook voor het onbereikbare.
Fitzgerald zei daarover; ”De Blauwe Bloem is wat je wilt in het leven ook al zij er geen mogelijkheden voor/toe. Je moet nooit opgeven.
Geen ‘makkelijk ‘ te lezen boek maar zeer de moeite van het lezen waard.
1
Reageer op deze recensie
