Maakt de hoge verwachtingen helemaal waar!

Deze roman is het langverwachte vervolg op het in 2004 verschenen Familiebezit. Hoe vergaat het Juliette Bonave als alleenstaande moeder in een Frans gehucht waar ze een verlaten wijndomein probeert op te knappen?

Twaalf jaar later blijkt het moment van de waarheid aangebroken. Juliettes reserves zijn volkomen uitgeput. De bijzondere wijn die ze wil gaan maken, moet gaan slagen. Juliette heeft er veel voor over en is in zekere zin afhankelijk van de mensen om haar heen. Bijvoorbeeld van de hulp van buurvrouw madame Hache, die sterk doet denken aan de vroegere familiebanden. Ook toen hielpen mensen elkaar, soms tegen wil en dank.

In Geboren uit een roos komen ook nieuwe buren in twee leegstaande boerderijen wonen. Allemaal mensen die op zoek zijn naar een andere manier van leven. Ze willen niet langer meedoen met het huidige systeem, ze zijn ergens afgeknapt. Arlette Arnaudat wil zelfs een eigen schoolmethode gaan ontwikkelen voor haar kinderen, want het Franse systeem geeft geen zelfvertrouwen en houdt de hiërarchie in stand.

Deze roman van Tineke Aarts werpt voor mij de vraag op of wij als 'individualisten' nog kunnen slagen, of dat er toch een collectief handelen nodig is. In elk geval sluit de roman aan bij een trend in de Franse literatuur waarin de maatschappij door 'buitenstaanders' wordt bekeken. Er lijkt een steeds grotere alternatieve wereld buiten de gevestigde orde om te ontstaan. Leuk om te lezen hoe ze in La Borie anders willen gaan leven. En hoe zelfs madame Hache, die heeft geleden in de oorlog maar die het daarna financieel zeer goed is vergaan, onder invloed van haar nieuwe vrienden wil gaan consuminderen.

Wat me ook erg aanspreekt is hoe de verhalen van de generaties door deze geschiedenis zijn geweven. In dit boek staat ook de moeder van Juliette centraal (Fanny Bonave) die aan het eind van de oorlog wordt opgepakt. Een ervaring die ze als zo traumatisch ervaart dat ze emigreert naar Nederland waar Juliette wordt geboren.

Tineke Aarts laat doorschemeren dat de collaboratie onder het Vichy-systeem nog steeds niet is verwerkt, omdat niemand er nog over wilde of kon spreken. Zelfs Juliette wil maar tot op zekere hoogte weten wat er met haar moeder is gebeurd. De details vindt ze te pijnlijk. Het is de kleindochter Virginie die het precies uitzoekt.

Dochter Virginie blijkt uiteindelijk de vertelster te zijn van drie romans van de Bonave-trilogie. In dit boek lees je over hoeveel verbeelding ze al op jonge leeftijd beschikt, hoezeer ze zich inleeft in de levens van anderen. Zoals de drie meisjes die honderd jaar eerder in het gehucht leefden. We leren deze meisjes beter kennen in de roman Marguerite. Virginie sluit imaginaire vriendschappen en gaat daar zo op in, dat het haar en haar moeder in de problemen brengt.

Een mooi eigenzinnig meisje dat later geschiedenis wil gaan studeren, ook al is dit niet in de mode en word je daar niet rijk van. Het leidt er uiteindelijk wel toe, dat zij haar bestemming als schrijfster vindt. Haar vriend maakt carrière in de financiële wereld, een fraaie tegenstelling.

De lijn van de Bonave-vrouwen zet zich door. De stamboom loopt weer uit, wat er verder ook in de wereld gebeurt. Na Angélique, Marguerite, Fernande, Fanny, Juliette en Virginie dient een volgende generartie zich aan. Een schitterend einde!