Dans met mij

Ik kocht dit boek op Fantasticon, omdat de flaptekst en de cover me nieuwsgierig maakte. Het idee van beïnvloeding van mensen door muziek, daarvan wilde ik weten hoe dat kon. Tijdens het lezen van het boek bleek dat het oorspronkelijke idee achter de uitvinding was, om mensen met mentale problemen kunnen helpen door middel van een implantaat in de hersenen. Dat iedereen daarmee rondloopt is duidelijk sciencefiction. Voor Liv, die hier onderzoek naar doet, pakt dat heel anders uit dan ze het voor zich zag. Door een fout, een vergissing en een het gebruik van een computerbestand dat niet in het openbaar gebruikt had mogen worden. In de muziek waar haar broer mee bezig is.
Tot zover vond ik het verhaal erg interessant en zag ik het probleem helemaal zitten. Dat een bedrijf de rechten kopen wil deed me denken aan cyberpunk. De studente die het heeft bedacht komt in een situatie die niet voorzien was. Hoe zorg je ervoor dat een uitvinding die je doet niet in handen komt van een bedrijf dat er verkeerde bedoelingen mee heeft? Hoe houd je manipulatie van mensen tegen, als iedereen een implantaat heeft dat direct in de hersenen is ingebouwd?
Het loopt allemaal anders dan Liv had gewild, het wordt een grote nachtmerrie als er doden vallen. Zij heeft een superkracht in handen en moet ermee om leren gaan op een manier waarop er geen schade wordt aangericht.
Vanaf het punt dat het verhaal zich naar Miami verplaatste vond ik het steeds meer de kant opgaan van een actiethriller, van het soort Amerikaanse films, waar ik niet van houd. Manipulaties, achtervolgingen, schietwapens en moord. Jammer, maar al die overkill had van mij niet gehoeven en ik vind de oplossing op het eind flinterdun, evenals de moraliteit. Wat als Annelies Don’t, don’t zal hoort op de radio? Wat dan?
Door alle heftige gebeurtenissen is dit boek wellicht meer iets voor lezers die gek zijn op actiethrillers dan voor mij.