Lezersrecensie
Meeslepende historische roman/thriller
Esther Teunissen, schrijfster van historische thrillers, debuteerde in 2018 met Duimkruid. Ook haar tweede boek Tot het bittere einde speelt zich af in Den Haag. Teunissen heeft als onderzoeker in Tanzania gewerkt, is reisleidster in Zuid-Amerika geweest en tegenwoordig is zij gesettled in Den Haag waar zij werkt als adviseur. Ze blijft dromen om ooit van schrijven haar dagelijks werk te kunnen maken.
Wie weleens in Den Haag is geweest, kent het karakteristieke Binnenhof. Het is een plek waar de nodige politieke intriges plaats gevonden hebben in het verleden en is nog steeds het middelpunt van de politiek. 1672 Staat in de Nederlandse geschiedenis als een rampjaar te boek, waarin de spanningen in de Republiek hoog opliepen tussen prinsgezinden en staatsgezinden, met daarnaast de dreiging van een naderende oorlog op de achtergrond. In Tot het bittere einde komt dit strijdtoneel goed naar voren, net als de tenenkrommende strijd die vrouwen moeten voeren tegen hun zogenaamde onbekwaamheid, want de man is de baas in huis en heeft het voor het zeggen, vaak met harde hand.
Anna, dochter van een drukker zit gevangen in het keurslijf van een gewelddadig huwelijk. Haar vader probeert haar enigszins te beschermen, maar aanvaarding is het beste voor haar, zelfs de kerkenraad kan niets doen. “Vraag God om kalmte om te aanvaarden wat u niet kunt veranderen.” Haar werk in de drukkerij geeft haar houvast, een voor die tijd, ongebruikelijk vak voor een vrouw. Alleen geeft het ook spanningen door de aard van het (politieke) drukwerk, want desinformatie bestond er ook al in die tijd. Het zijn roerige tijden in Den Haag met moordaanslagen, intriges en een oorlog die steeds dichterbij komt. Wanneer haar vader zelfmoord pleegt, zet Anna alles op alles om achter de waarheid te komen over wat er is is gebeurd.
Tijdens het lezen van Tot het bittere einde komt Den Haag tot leven en is de angstige sfeer onder de bewoners voelbaar door de dreiging van de komst van de Fransen. De winter nadert en de waterlinie die ze tegen moet houden, begint te bevriezen. Het gelaagde en karaktergedreven verhaal laat de erbarmelijke omstandigheden waaronder vrouwen in die tijd moesten leven naar voren komen. Hun verwachtingen van het leven stelt niet meer voor dan een warm huis en eten op de plank. Voor de slimme, onafhankelijke en strijdvaardige Anna is dat niet genoeg. Zij accepteert de mishandelingen van haar man niet en probeert er zelf wat aan te doen door om hulp te vragen. Maar zonder geld valt er niets te regelen. Met gevaar voor eigen leven gaat zij op zoek naar de waarheid rondom haar vaders dood en stuit op verraad en intriges. Het verhaal wisselt steeds van perspectief tussen Anna en haar oom Govard, chirurgijn van beroep. We leren situaties van verschillende kanten kennen, ontdekken het wantrouwen jegens bepaalde mensen, maken kennis met hun twijfels en gevoelens. Teunissen heeft zich verdiept in het 17e eeuwse leven met een goed weergegeven historische setting die overtuigd. Van chirurgijn tot arts, lees kwakzalver die bloedzuigers toepast, het spinhuis, een tuchthuis voor vrouwen, en natuurlijk ontbreken prostituees niet. Zij oefenen noodgedwongen het vak uit of worden van hogerhand daartoe aangezet, met als doel informatie te vergaren. Het einde van het boek is niet geheel onverwachts, maar wel heel passend.
Tot het bittere einde is een meeslepende historische thriller die leest als een roman, waarin feit en fictie met elkaar verweven zijn en wanhoop nooit ver weg is.
Ik mocht Tot het bittere einde lezen voor de blogtour van Vrouwenthrillers en de Crimecompagnie
Wie weleens in Den Haag is geweest, kent het karakteristieke Binnenhof. Het is een plek waar de nodige politieke intriges plaats gevonden hebben in het verleden en is nog steeds het middelpunt van de politiek. 1672 Staat in de Nederlandse geschiedenis als een rampjaar te boek, waarin de spanningen in de Republiek hoog opliepen tussen prinsgezinden en staatsgezinden, met daarnaast de dreiging van een naderende oorlog op de achtergrond. In Tot het bittere einde komt dit strijdtoneel goed naar voren, net als de tenenkrommende strijd die vrouwen moeten voeren tegen hun zogenaamde onbekwaamheid, want de man is de baas in huis en heeft het voor het zeggen, vaak met harde hand.
Anna, dochter van een drukker zit gevangen in het keurslijf van een gewelddadig huwelijk. Haar vader probeert haar enigszins te beschermen, maar aanvaarding is het beste voor haar, zelfs de kerkenraad kan niets doen. “Vraag God om kalmte om te aanvaarden wat u niet kunt veranderen.” Haar werk in de drukkerij geeft haar houvast, een voor die tijd, ongebruikelijk vak voor een vrouw. Alleen geeft het ook spanningen door de aard van het (politieke) drukwerk, want desinformatie bestond er ook al in die tijd. Het zijn roerige tijden in Den Haag met moordaanslagen, intriges en een oorlog die steeds dichterbij komt. Wanneer haar vader zelfmoord pleegt, zet Anna alles op alles om achter de waarheid te komen over wat er is is gebeurd.
Tijdens het lezen van Tot het bittere einde komt Den Haag tot leven en is de angstige sfeer onder de bewoners voelbaar door de dreiging van de komst van de Fransen. De winter nadert en de waterlinie die ze tegen moet houden, begint te bevriezen. Het gelaagde en karaktergedreven verhaal laat de erbarmelijke omstandigheden waaronder vrouwen in die tijd moesten leven naar voren komen. Hun verwachtingen van het leven stelt niet meer voor dan een warm huis en eten op de plank. Voor de slimme, onafhankelijke en strijdvaardige Anna is dat niet genoeg. Zij accepteert de mishandelingen van haar man niet en probeert er zelf wat aan te doen door om hulp te vragen. Maar zonder geld valt er niets te regelen. Met gevaar voor eigen leven gaat zij op zoek naar de waarheid rondom haar vaders dood en stuit op verraad en intriges. Het verhaal wisselt steeds van perspectief tussen Anna en haar oom Govard, chirurgijn van beroep. We leren situaties van verschillende kanten kennen, ontdekken het wantrouwen jegens bepaalde mensen, maken kennis met hun twijfels en gevoelens. Teunissen heeft zich verdiept in het 17e eeuwse leven met een goed weergegeven historische setting die overtuigd. Van chirurgijn tot arts, lees kwakzalver die bloedzuigers toepast, het spinhuis, een tuchthuis voor vrouwen, en natuurlijk ontbreken prostituees niet. Zij oefenen noodgedwongen het vak uit of worden van hogerhand daartoe aangezet, met als doel informatie te vergaren. Het einde van het boek is niet geheel onverwachts, maar wel heel passend.
Tot het bittere einde is een meeslepende historische thriller die leest als een roman, waarin feit en fictie met elkaar verweven zijn en wanhoop nooit ver weg is.
Ik mocht Tot het bittere einde lezen voor de blogtour van Vrouwenthrillers en de Crimecompagnie
1
Reageer op deze recensie