een mooi geschetste wereld

LEWAmaand vraagt om iets te lezen wat je normaal helemaal nooit zou oppakken. Bij mij is dat het genre fantasy. De meeste boeken in dit genre werken al gauw op mijn lachspieren. “Hoe krijg je al deze monsters en wezens en speciale krachten bij elkaar bedacht?” is een gedachte die al gauw door mijn hoofd schiet. En als er dan ook nog verschillende werelden met elkaar in oorlog raken om een bepaalde schat of ideaal dan haak ik al snel af. The imaginary Corpse van Tyler Hayes (een boek dat nog niet in Nederlandse vertaling verkrijgbaar is) wist mij echter te boeien tot het einde.

De wereld die door de schrijver geschapen is, gaat uit van een zeer origineel uitgangspunt: de Stillreal is geheel bevolkt met afgedankte imaginaire vrienden. Van deze figuren werd ooit veel gehouden, maar door omstandigheden waren ze niet langer nodig of was er niet langer ruimte voor hen in het leven van hun bedenker. Vaak was de reden een heftige gebeurtenis in het leven van hun maker, waardoor de vrienden zelf ook een trauma op hebben gelopen. Niet alleen gebeurde er iets afschuwelijks, ze raakte ook nog eens hun vriend kwijt.
Ook de verschillende plaatsen binnen de wereld zijn ontsproten uit het brein van mensen in de echte wereld: denk aan nooit op tv gekomen programma-ideeën of nooit uitgegeven manuscripten. De settings van deze ideeën vormen verschillende werelden binnen de Stillreal. De door Tyler Hayes bedachte setting wereld is goed doordacht en zit slim en mooi in elkaar. Voor een niet fantasylezer is het in het begin even zaak om de aandacht er goed bij te houden, maar daarna word je al snel meegezogen in het idee.

Een ander sterk punt aan het boek zijn de personages. Imaginaire vriendjes zijn vaak ontsproten aan het kinderbrein en dit komt goed naar voren in de belangrijkste figuren. Tippy, de hoofdpersoon, loste met zijn bedenker allerlei mysteries op. Logischerwijs is hij in de Stillreal dan ook detective geworden. Bij zijn eerdere zaken ging het over het algemeen om kleine vergrijpen, maar nu gebeurd er iets wat nog nooit vertoond is in deze wereld: er worden vrienden vermoord. Dit zorgt voor grote opschudding. Het mooie aan de personages is echter dat ze de onschuld van een kind bezitten. Bepaalde karaktereigenschappen en gedragingen komen (nog) niet echt voor in de wereld van kinderen en dus ook niet in die van de door hen bedachte vrienden. Dit geeft Tippy en zijn memorabele vrienden iets heel liefs en aandoenlijks, wat een mooi contrast vormt met de gruwelen waar ze mee te maken krijgen.

Helaas is het verhaal van het boek wat minder uitgewerkt dan de setting en de personages. Hoewel het een afgesloten, kloppend geheel vormt, hadden de achtergronden en motieven bij de moord wat meer uitgewerkt mogen worden. Alhoewel daar wellicht bewust voor gekozen is, omdat de gedachten van de slechterik niet zo passen in de wereld van de vrienden, voelt het toch niet geheel bevredigend. Nu zijn er weliswaar geen echte losse eindjes, maar geeft het de lezer toch niet het gevoel op elke vraag een antwoord gekregen te hebben.

Kortom, The Imaginary Corpse biedt een mooi uitgewerkte fantasywereld die klopt en zelfs weet te ontroeren, maar het verhaal had hier en daar wat meer diepgang mogen hebben.