Wat een prachtig verhaal!

In één woord prachtig! Terwijl ik dit schrijf staan de tranen nog in mijn ogen.

Dit verhaal, deze Robert is zo’n mooi mens in zijn eenvoud. Zijn leven is zo eenvoudig, dat het bijzonder is. Zijn weinige vriendschappen zijn écht, zijn weinige liefdes zijn écht.

Vanaf het eerste hoofdstuk zat ik in het verhaal, het leest heel vlot. De ik vorm wordt gebruikt, waarbij ik mij voorstelde dat Robert alleen mij zijn verhaal vertelde.

Ik heb expres de tijd genomen voor dit boek, zo hier en daar een aantal hoofdstukken, omdat dat (vind ik) bij het boek past.

Het is een levensverhaal van de onopgemerkte man, de eerlijke man, een man waar enkel goed in zit. De man die zijn weinige verlangens en passies vindt in zijn huisdier, baan en twee verschillende vrouwen.