Wat een pracht verhaal!

Flaptekst:
Op pinkstermaandag 1828 toonde Kaspar Hauser zich voor het eerst aan de wereld, op een willekeurig plein in het Duitse Neurenberg. De vondeling die zijn eerste levensjaren in een kelder doorbracht, die woorden noch herinneringen bezat, blijft na bijna twee eeuwen nog even raadselachtig. Waarom werd hij opgesloten? Welke geheimen droeg de knaap met zich mee?

Wat vond ik van het boek?

Op de achterflap staat ook: Op basis van dat verbluffende historische verhaal schreef Kristien Dieltiens een meeslepende psychologische roman die je vastgrijpt tot de laatste pagina en achterlaat met een onuitwisbare indruk van menselijke veerkracht. Een moderne klassieker die iedere liefhebber van historische fictie gelezen zou moeten hebben.

Ik ben het hier helemaal mee eens. Wat een geweldig boek. En de schrijfstijl…!!! Net als Carlota is dit boek ook prachtig geschreven. “Mijn moeder leerde mij liefhebben, maar door haar te zien lijden, werd het leven nog zwaarder. Mijn stiefvader leerde me minachten en haten. Nog steeds weet ik niet welke kracht sterker is: de haat of de liefde.”

Manfred met een hazenlip en Kaspar de vondeling. Twee verhalen, maar hoe hebben zij met elkaar te maken? Beide verhaallijnen zijn ontzettend boeiend, mooi, verdrietig en meeslepend. De kracht van overleven en doorzettingsvermogen is verbijsterend.

“De wonde van de haat kun je afdekken met een pleister van vergeten. Maar zodra de pleister weg is, ligt de zwerende wonde weer open en bloot.”

“Kan het zijn dat iemand zichzelf als grootste vijand heeft?”

Ook Kelderkinderen gaat op mijn favorieten lijst. Wat een goed geschreven roman. Een aanrader voor de liefhebber van spannende historische romans.