Interessant!

Het Parijs van die tijd wordt romantisch, maar toch ook realistisch beschreven. Het lijkt mij heerlijk om eens terug in de tijd te gaan en door de Parijse straatjes te wandelen. Ook Montmartre klinkt zo bruisend!

“Montmartre komt tegemoet aan bijna al mijn verlangens - geluk, vrijheid, plezier, vermaak, prikkels, creativiteit - maar toch word ik er voortdurend aan herinnerd dat ik nooit als een man zal mogen leven.”

Johanna heeft echt een drive om creatief te zijn, te leren, iets te kunnen bijdragen! Maar ja, eind 19e / begin 20e eeuw was dat voor een vrouw natuurlijk niet zo eenvoudig. Er wordt regelmatig geschreven over de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen.

Het boek is vooral een soort wervelwind van hoe Johanna alles ervaart. Haar zoektocht naar de juiste partner, haar afkeer (en later met liefde de zorg) voor Vincent, hoe ze haar weg probeert te vinden in het leven en hoe ze uiteindelijk uitgroeit tot een zelfstandige vrouw.

Deze quote vind ik zo herkenbaar:
“Soms wil ik mensen alleen maar observeren en om me heen verzamelen, in plaats van iets bij te dragen en doen alsof…”

Ik vond het interessant om over Johanna en haar relatie tot de broers van Gogh te lezen. Het verhaal is gebaseerd op waargebeurde feiten, maar de auteur heeft ook haar eigen fantasie toegevoegd.