Valken hebben geen naam!

Het verhaal dat ik gelezen heb, is getiteld: ‘Valken hebben geen naam’. Een kortverhaal uit ‘Grenzeloos’. Een bundel die heel wat straffe verhalen bevat. Daarop is ‘Valken hebben geen naam’ zeker geen uitzondering.
Alles speelt zich af in 1957 te Zandvoort. Waar we het avontuur volgen van de verteller en de niet zo goede vriend Gerhard van Karspel. Een avontuur met een nogal vreemde jongen, maar daarover later meer. Alles speelt zich af in het 6e leerjaar op de Hannie Schaftschool. Het hoofdpersonage vertelt over zijn band met één van zijn klasgenoten en de band die beide met elkaar hebben.

Het verhaal komt wat traag op gang. Hierdoor kan het zijn dat je als lezer de interesse verliest om verder te gaan. Alles begint bij een opsomming en uitleg over waar het verhaal zich situeert. Hierdoor kunnen we uitmaken in welke tijdsgeest, omgeving, cultuur, … het zich afspeelt. Handig om te weten maar niet meteen noodzakelijk. Er zijn de hints naar de tijdsgeest van 1957, we spreken na WOII en de depressie is duidelijk voel- en zichtbaar. In het verhaal wordt er gesproken over kleine arbeidershuisjes, kleren die te groot of te klein zijn, haar in de war, een foto van een man in legeruniform. Het zijn allemaal manieren om ons te laten inleven in de moeilijkheden die mensen mee worstelden in deze harde tijden.

Eens je door het begin geworsteld hebt, komt het verhaal in een soort stroomversnelling terecht. Alles wordt opeens duidelijker, ook waarom er zo een lange inleiding was. Ook blijken er nu in de inleiding hints te zitten naar het einde van het verhaal toe. Hints die soms heel goed verstopt zijn bij de eerste keer lezen van het verhaal. De hoofdpersonages komen ook op een andere manier aanbod. Waar het allemaal redelijk oppervlakkig bleef in de inleiding, gaan we nu dieper kijken hoe ze emotioneel reageren, hoe ze leven, …
De schrijver laat ook merken dat er een groot verschil is van milieu waar beide personages uit komen. We krijgen het gevoel van arm versus gemiddeld. De vooroordelen die het met zich meebrengt en ook de moeilijkheden om een connectie te verkrijgen. Hoewel sommige zaken tot in detail besproken worden, blijven we na het lezen ook wel met een aantal vragen zitten. Waar is de man op de foto nu? Wat drijft de personages in het verhaal? Waarom is de leerkracht zo fel besproken?
Het grootse vraagteken blijft het einde. Het is zo open, dat je verschillende kan verzinnen. Wat dit intrigerend maar ook uitdagend maakt.

Ondanks het traag op gang komen, kan ik dit verhaal zeker aanraden. Dit omwille van het verassende einde en omdat je het meerdere keren moet lezen om alle subtiele details terug te vinden. Een aanrader voor wie houdt van plottwist en graag zelf de speurneus is naar mogelijke hints naar het einde toe.
Een manier om zelf te fantaseren hoe het zou verder verlopen, maar ook een gevoel van geruststelling dat niet alles een geheim blijft.