Camilleri's complete Montalbano reeks is een genot om te lezen. De verhalen zitten boordevol Siciliaanse sfeer en je krijgt gaandeweg een grotere band met de personages. Zoals hierboven al staat, Cattarella is te stom om waar te zijn, maar juist dat maakt hem tot een van mijn favoriete karakters. Montalbano zelf is een nukkig typje met gelukkig heel menselijke kanten. Het verhaal in Het geduld van de spin is mijns inziens niet het sterkste tot nu toe, maar de sfeer- en karakterbeschrijvingen zijn dusdaning dat je het verhaal weer in één ruk wilt uitlezen. En zoals met elk Montalbano verhaal baal je dan dat het alweer uit is.