Liefde tussen mensen

Eindelijk, eindelijk dan toch van de boekenplank gepakt en afgestoft. En dat werd tijd. In het kader van het ‘vergeten boek’ heb ik dit briljantje gekozen. En niet alleen omdat Giovanni’s Room door mij vergeten op de boekenplank stond weg te kwijnen maar ook omdat James Baldwin (1924-1987) een ‘vergeten’ schrijver is in ons kikkerlandje. Althans, op Hebban staan een aantal van zijn boeken met alles bij elkaar opgeteld zo’n twintig lezers. En dat is een beetje magertjes. Dit is dus mede een oproep voor deze ‘vergeten’ schrijver.

David is een Amerikaan die naar Parijs is vertrokken op zoek naar zichzelf. Zijn vriendin Hella is op rondreis door Spanje om haar relatie met David te overdenken: wil ze verder met hem door het leven gaan? Intussen is David blut en zijn vader wil hem geen geld sturen in de hoop dat David naar huis komt. Dat wordt toch tijd, vindt vaders. David loopt per slot van rekening al richting de dertig en dan moet het maar eens ophouden met het ‘zoeken naar jezelf’. En wordt het tijd om te settelen … trouwen, gezin, carriere en zo af en toe een cocktail.

De ontmoeting van David met de jonge Italiaan Giovanni explodeert in korte tijd tot een hevige relatie. Echter beide mannen bekijken de relatie op een hele verschillende manier. Voor David is het slechts een flirt, een spannend homoseksueel avontuur – hij is per slot van rekening niet in Amerika maar in het frivole Parijs waar alles kan en alles mag. Bovendien weet David dat het niet lang meer zal duren voordat hij weer een brave burger zal zijn in het heterosexuele Amerika.
Voor Giovanni is de relatie meer dan serieus en hij stort zich met hart en ziel op deze poging, niet alleen om de ware liefde te vinden, maar ook om te ontsnappen aan zijn verleden, het heden en de steeds grijzer wordende toekomst.

David merkt dat hun avontuur voor Giovanni veel meer is dan een flirt, maar hij durft Giovanni niet de waarheid te zeggen. Als Hella op het punt staat naar Parijs terug te keren, wil David een punt achter de relatie zetten, maar hij weet niet hoe. Zich verschuilend achter een of andere bizarre logica bedenkt David dat hij een vrouw nodig heeft om de markeringslijn te trekken tussen Giovanni en Hella. Maakt niet uit wie, als het maar een vrouw is. En de gelukkige wordt Sue.

Natuurlijk ontsnapt David niet aan het gevoel van wroeging, dat als een hete naald in zijn steeds donker wordende ziel prikt. Ik laat het aan de lezer over om uit te vinden welke twists en turns er verder in het verhaal zitten en of David uiteindelijk eerlijk kan zijn tegenover zichzelf en zijn geliefden.

Bedenk dat dit boek uitgegeven is in 1956. Een tijd waarin homoseksualiteit nog onbespreekbaar was. De uitgever vond zelfs dat Baldwin het boek beter kon verbranden omdat het thema een groot deel van zijn lezers van hem zou doen vervreemden. Gelukkig was Baldwin al een redelijk gevestigd schrijver en de critici waren mild in hun oordeel. Gaandeweg is dit boek terecht gekomen op de lijst van beste boeken met homoseksualiteit als thema, maar wat mij betreft staat het ook hoog op de lijst van beste boeken ooit.

Waarom? Omdat Baldwin het voor elkaar krijgt om een liefdesverhaal te schrijven, niet over twee mannen, maar over twee mensen. Meer kan ik er eigenlijk niet aan toevoegen … dat zeg toch alles?! En dat maakt dit boek ook tijdloos en nog steeds superactueel. In een maatschappij waarin een andere geaardheid nog steeds niet algemeen geaccepteerd is. Als je dit boek leest dan kijk je over geslacht en geaardheid heen.
Het gaat over de liefde.
De liefde tussen mensen.

Wat is er mooier dan liefde?

Wat is er meer melancholisch dan liefde?

Wat is er heftiger dan liefde?

Wat is er genadelozer dan liefde?

Wat is er gruwelijker dan liefde?

Lezen!