Een stil verhaal

Geschreven in de tweede persoon en dat kom je niet vaak tegen. Maar past uitstekend bij dit mooie – laat ik zeggen: stille – verhaal. De vertaling vond ik meer dan geslaagd, in zoverre ik dat kan inschatten natuurlijk.

We zitten in een tijdlijn tussen 1960 en 2020 en niet in chronologische volgorde. Verwarrende wordt het echter nooit.
Voor zo’n relatief dun boek is er een opvallend groot aantal hoofdstukken wat ‘de flow’ zo nu en dan onderbreekt.

Wat ik mis bij dit verhaal is een emotionele connectie. Hoewel het toch echt een beladen en bij vlagen hartverscheurend onderwerp behelst, voel ik geen echte verbinding met de betrokkenen. Daarom net niet het volle aantal van 5 sterren.