Goed genoeg?

Holly Gibney is een van de meest organisch ontwikkelde personages in het oeuvre van Stephen King. Door alle boeken heen ontwikkeld ze zich van fragiel, angstig en onzeker naar dapper en vindingrijk en wordt Holly stilletjes aan steeds feller.

Dat gezegd hebbende, moet ik helaas bekennen dat ik nog steeds geen groot fan van haar ben. Het lukt me maar niet om een connectie te maken. En da’s best een probleem omdat de King haar telkens weer uit de la trekt. En da’s ook gelijk mijn belangrijkste obstakel: dit is een detective en dan mis ik toch echt het gruwelijke en bovennatuurlijke van de ‘King of Horror’.

Zoals veel dikke boeken van King, ontvouwt ook dit verhaal zich via verschillende verhaallijnen die aanvankelijk ver van elkaar verwijderd zijn, om vervolgens langzaam maar zeker samen te komen in een grote ontmoeting aan het einde. Dat vereist vakmanschap. En King slaagt daar uitstekend in. Veel interessante en spannende verhaallijnen en bij elke skip naar de andere verhaallijn wil je juist de tijdelijk beëindigde lijn blijven volgen. Kortom: dat leest als een sneltrein.
En die gaat naar het einde toe – als de handrem eraf gaat – steeds sneller.

Als de seriemoordenaar aan het werk gaat, dan vindt King zijn draai, hij komt op dreef en levert topkwaliteit. Maar over het geheel genomen voelt het vermoeid aan, alsof het boek genoegen neemt met 'goed genoeg' in plaats van 'geweldig'.
Nadat zijn vrouw (Tabitha) het manuscript had gelezen zou ze tegen haar man gezegd hebben: ‘dat kun jij beter’. En dat denk ik nog steeds.

Ik zal altijd enthousiast zijn over nieuw werk van King, ik zal het altijd lezen en ik zal anderen altijd aanmoedigen om het een kans te geven. Maar ‘Vrees niet’ zal volgens mij nooit het favoriete boek van een trouwe lezer worden.
Van deze niet in ieder geval.