Goed verhaal maar geen connectie

Een goed boek echter voor mij niet het meesterwerk dat het voor veel lezers lijkt te zijn.

Er is heel wat gebeurd tussen nu en honderd jaar verder: 2119. En (alle rampen) uiteraard veroorzaakt door de mens. Maar wat niet is veranderd is de mens en zijn relaties zelf. Alle ruzies en fouten, heimelijke indiscreties en kleine en grote onhebbelijkheden. De personages zijn niet al te sympathiek maar dat past misschien ook wel bij het verhaal. Daarbij geniet ik van de weelderige en verslavende schrijfstijl van McEwen en de thema’s die voorbij komen spreken me aan. Jammer dat de plotmachine het dit keer toch wat laat afweten.

Wat ik knap vind is de summiere maar scherpe wereldopbouw. De wereld van 2119 wordt niet in een keer neergezet maar beetje bij beetje wordt wel een goed beeld geschetst. De zeespiegel is aanzienlijk gestegen terwijl de wereldbevolking flink is afgenomen. Er wordt ook nauwelijks nog gereisd. GPS is weggevallen (satellieten worden niet meer onderhouden) en digitale communicatie is bijna onmogelijk geworden. Een belangrijke oorzaak is het gebrek aan grondstoffen. Er wordt zelfs gefietst op houten fietsen. Mis de details niet, want anders mis je het grote geheel.

Waarom is dit voor mij dan geen meesterwerk?
Dat zat hem dan toch in de wat nare karakters waarmee ik geen enkele connectie voelde. Dan worden delen van het verhaal ineens ook een beetje saai omdat die lui allemaal maar door blijven zeuren en herhalen.
Was er nou maar 1 karakter geweest die eruit sprong en waar ik me aan vast kon houden.
Helaas.