Smaakt naar meer...

Meesterverteller Baldacci (ruim 30 thrillers in bijna 20 jaar tijd) waagt zich aan het genre SF voor Young Adults. En dat doet 'ie niet onaardig. Oké, het verhaal start erg magertjes en we moeten wachten op deel twee om nog heel wat openstaande vragen beantwoord te krijgen. En oké, de hoofdrolspelers Vega en Delph verdienen zeker nog meer verdieping en romantiek zodat we ons ook echt in kunnen gaan leven. Maar dat kan allemaal ruimschoots worden goedgemaakt in het vervolg, vandaar:
... dat smaakt naar meer ! !

Er zijn lezers die moeite hebben met fantasy en SF op het moment dat een schrijver woorden of zelfs een hele eigen taal (Tolkien!) gaat verzinnen. Wat wil nu het geval? Ik ben twee weken geleden begonnen aan Anathem (bijna 1000(!) paginas) van Neil Stephenson en dat valt echt niet mee ... zo zeg, die kan woorden verzinnen. Daar is Baldacci niets bij. Die doet het in dit boek op een speelse en leuke manier en zodanig dat het niet hindert bij het lezen. Althans, dat vind ik. Zo zijn paarden 'slepers', heet de maan voortaan 'Nox', minuten zijn 'flinters' en jaren zijn 'annus'. Dat laatste vind ik niet zo'n sterke keuze van de vertaalster ... je krijgt dan op een heel serieus moment een zin als: 'Naarmate de
ene annus zich op de andere stapelde, had ik steeds minder redenen gehad om te lachen.' Not funny ... dat leidt dus alleen maar af. In het Engels staat er 'session' dus daar waren betere alternatieven geweest. In zijn algemeenheid vind ik de vertaling
trouwens niet prettig lezen; ik kan mijn vinger er niet goed opleggen, maar iets loopt er niet goed. Vandaar geen vier sterren. Ben benieuwd naar deel 2.