Een seconde later – William R. Forstchen

Mondiale rampenromans… ik lust er wel pap van. Je hoeft me er net nog niet s’nachts voor wakker te maken, maar verder… altijd welkom. Wereldwijde pandemieën, aanvaringen met ruimtepuin, buienaardse invasies… kom maar op, ik lust ze rauw. Waar de fascinatie vandaan komt? Joost (of wie dan ook), mag het weten. Misschien voer voor psychologen? Maar zeker sinds ‘De Hamer van Lucifer’(tien jaar later nog eens verschenen onder de titel: Lucifer) van Larry Niven en Jerry Pournelle in 1980, ben ik er compleet verknocht en verslingerd aan geraakt. Ik wil niet zeggen dat het geheel en al op de eerste plaats van meest favoriete boeken staat, want de inleiding van ‘De Hamer van Lucifer’ duurt wel heel erg lang en na een aantal keer herlezen sloeg ik het eerste deel tot de hamerval, gewoon over en begon meteen met de ellende.
Op ellende, daar hoef je bij Forstchen niet heel erg lang op te wachten. Op een gewone dag gaat gewoon de lamp uit en dat was het dan. Oorzaak was het tot ontploffing brengen van drie atoombommen honderd kilometer boven de Verenigde Staten. Wie daar verantwoorlijk voor was, is tijdens de laatste bladzijden van dit boek nog niet heel erg duidelijk, maar misschien dat er daar in de komende twee delen nog achter komen.
Het is fascinerend te zien dat binnen een paar dagen de beschaving compleet opgeschort wordt als de elektriciteit uitvalt en de klok ineens een dikke honderd jaar wordt terug gezet. Okay… er zijn nog wel een paar voertuigen van rond de tweede Wereldoorlog en zelf een vliegtuig dat bijna van elektronica verstoken is, dat nog rond kan rijden en vliegen, maar de rest van al het elektronisch gebeuren is dood, morsdood.
Een geschiedenisprofessor (en gepensioneerd legerkolonel), John Matherson, woont in Black Mountain, North Carolina. Hij is met een barbecue bezig als de stroom uitvalt. In eerste instantie denkt hij aan een stroomstoring, maar als dat de volgende dag nog steeds is, gaat hij op onderzoek uit. De nabijgelegen snelweg is ineens stil en dat niet alleen, de hele wereld is stil geworden. Op dat moment weet John niets van de kortstondige oorlog met de atoombommen die in de atmosfeer boven Amerika ontploft zijn en het gaat ook nog wel een tijdje duren voordat hij daarvan hoort, want ook de nieuwsvoorziening ligt op zijn gat. Amerika is van het ene op het andere moment teruggevallen in het stenen tijdperk. Het is aan John zijn kleine gemeenschap zo goed mogelijk te beschermen tegen plundertochten van kannibalen en geloofsfanatici.
Zoals gezegd… fascinerend te zien hoe dun de mantel der beschaving is die ons omhuld als het op overleven van jezelf en je familie aankomt. Doden wordt wel heel erg gemakkelijk als ze aan je voedsel voorraad en dus aan je mogelijkheid tot overleven komen.
Ik heb het SF genoemd en daar is discussie over mogelijk natuurlijk, want de Science in de Fiction is ver te zoeken natuurlijk als je geen elektriciteit meer hebt, maar het is van de mogelijke toekomsten die ons te wachten staat, dus vandaar. Karakter zelf noemt het: Post-Apocalyptisch. Ook goed.
Ik ben natuurlijk wel heel erg benieuwd hoe het verder gaat. Deel een concentreerde zich voor een groot deel op een heel klein gebied in de Verenigde Staten. Het zal meer dan interessant zijn te zien hoe de rest van de wereld in het machtsvacuüm springt als Amerika ineens geen wereldmacht meer is. Gelukkig hoeven we niet heel erg lang te wachten op het vervolg. Deel 2: ‘Een jaar later’ zal in december verschijnen. Deel 3 verschijnt in het Engelse taalgebied in oktober.
Als trouwens iemand denkt… hé, die Forstchen komt me bekend voor, dan kan dat. In 1997 verscheen ‘Arena’ van zijn hand en in 2001 was hij een co-auteur van Raymond Feist in ‘De eervolle vijand’, het eerste deel in de ‘Legenden van de Oorlog van de Grote Scheuring’ reeks.

Jos Lexmond