Hoop

Vooraleer dit boek te kunnen lezen, moet je aanvaarden dat het boek, hoewel vertaald naar modern Nederlands, meer dan 150 jaar oud is. Het vertrekt dan ook vanuit een denken, een levensdenken, eigen aan mensen uit halverwege de Jaren 1800. Een absoluut geloof in God, afgedwongen door een kerk die nog macht had. Klassenonderscheid, in stand gehouden door diezelfde kerk.
Eenmaal je dit in rekening brengt, verschijnt Conscience als een meeslepend verteller, die je van begin tot einde kan ontroeren.
Het kan verleidelijk zijn een samenvatting te geven, maar liever haal ik een gezegde van Conscience zelf aan:
"Hoe beperkt toch is de kracht van de mens om te genieten, en hoe oneindig zijn macht tot lijden"
En hoewel dit verhaal eerder onder drama zou vallen, vinden de hoofdpersonages tenslotte toch de kracht om te leven op hoop.
Voor wie Conscience enkel kent van zijn historische romans....neen, in deze roman gaat hij op zoek naar menselijke gevoelens, legt hij de ziel van zijn personages bloot.
Conscience zelf, vond deze roman één van zijn betere. Mogelijk zei hij dat wel regelmatig. Het zal ook wel regelmatig terecht geweest zijn.