Rouwen is niet erg; je moet het uiteindelijk wel een plekje geven.

Onbeleefd
Ik mis je,
'mama, ik mis je,'
zei ik vanmiddag tegen je foto.

Je zegt alweer niets terug.
Weet je nog dat je me leerde
hoe onbeleefd dat is?

Mireille Geus heeft een gedichtenbundel geschreven over het verlies van een moeder, verdeeld in vijf hoofdstukken die de verschillende rouwstadia verkennen: ontkenning, woede, onderhandelen, depressie en aanvaarding. De gedichten, geschreven vanuit het oogpunt van een kind, beslaan elk twee bladzijden en worden begeleid door illustraties van Evy Van Guyse.

Mijn mening:
Na het lezen van de gedichten besef je maar al te goed dat rouwen een heel proces is en dat het in heel kleine dingen zit. Het hopen dat je moeder er 'gewoon' weer is, het missen van de knuffel, het verdriet, de geur... Deze gedichten kunnen een kind zeker helpen bij het verlies van een moeder of iemand anders. Rouwen is niet erg; je moet het uiteindelijk wel een plekje geven. Het boek is troostend en helpend. Het is mooi dat ieder gedicht uit twee bladzijden bestaat. De prachtige illustraties van Evy Van Guyse laten je nog meer zien dat het verdriet er mag zijn. Sommige bladzijden zijn wel wat donker, waardoor je het gedicht niet goed kan lezen. Dit boek komt op de plank bij de andere boeken over rouwverwerking. Fijn om te kunnen pakken indien het nodig is...

https://soullie.nl/blog/recensie-mama-ik-mis-je