Lezersrecensie
Kwetsbaar en eerlijk geschreven
De meeste mensen herinneren zich hun studententijd als een bijzondere tijd. Uit het zicht van je ouders, omgaan met huisgenoten, clubgenoten, je draai vinden in een wereld van veel vrijheid en veel verantwoordelijkheid, lol maken en soms eenzaam voelen.
Dit keer werd ik gegrepen door een boek, dat mij terug deed denken aan mijn eigen studententijd in Delft. En al in het eerste hoofdstuk begreep ik dat voor sommigen deze tijd een kwetsbare periode kan betekenen. De vrijheid, het aangaan van nieuwe vriendschappen, je eerste liefdesrelatie, het kan verwarrend zijn.
Jeroen Rook, weet met ‘Flessenpost aan Hades en de Dagda’ deze innerlijke strijd treffend neer te zetten. Soms tragisch, soms grappig, vaak onbegrijpelijk maar niettemin intrigerend. Je wilt weten hoe het de hoofdpersoon, Peter verder vergaat in én na Delft.
In plaats van meegroeien met jaargenoten, lijkt Peter weg te zakken in een moeras van obsessie voor een onbereikbare liefde. Hij betaalt hiervoor een zware prijs. Het kost hem vriendschappen, zijn studie, zijn eigenwaarde. Zijn acties en waarnemingen zijn soms onbegrijpelijk, bijna surrealistisch. Pech lijkt hem altijd te achtervolgen, hoewel je als lezer nooit je vinger krijgt achter wat hem nu echt overkomt, wat hij over zichzelf afroept of wat hij denkt te zien.
Wat Peter met zijn gedrag in gang lijkt te zetten in zijn studententijd, ebt na en blijft zijn leven dramatisch beïnvloeden. Herinneringen aan zijn oma introduceren aan de lezer een steunpilaar, die hem als kind en ook nog op latere leeftijd als enige wat houvast biedt. Als zij echter ook wegvalt, lijkt het verder afglijden van Peter’s leven onafwendbaar.
Jeroen Rook neemt je mee in Peter’s leven waarin bijna niets verloopt zoals het hoort. Als lezer is het voortdurend laveren tussen onbegrip - waarom doet of zegt Peter dat? - tot een gevoel van medelijden over wat hem overkomt. Terugdenkend aan mijn eigen studententijd, kan ik me soms volledig verplaatsen in wat wordt beschreven, om een paragaaf later juist weer verrast te worden door Peter’s handelen.
De stijl van schrijven of misschien het hele boek ademen soms het onevenwichtige karakter van Peter, alsof je door zijn ogen de wereld aanschouwt.
Dit keer werd ik gegrepen door een boek, dat mij terug deed denken aan mijn eigen studententijd in Delft. En al in het eerste hoofdstuk begreep ik dat voor sommigen deze tijd een kwetsbare periode kan betekenen. De vrijheid, het aangaan van nieuwe vriendschappen, je eerste liefdesrelatie, het kan verwarrend zijn.
Jeroen Rook, weet met ‘Flessenpost aan Hades en de Dagda’ deze innerlijke strijd treffend neer te zetten. Soms tragisch, soms grappig, vaak onbegrijpelijk maar niettemin intrigerend. Je wilt weten hoe het de hoofdpersoon, Peter verder vergaat in én na Delft.
In plaats van meegroeien met jaargenoten, lijkt Peter weg te zakken in een moeras van obsessie voor een onbereikbare liefde. Hij betaalt hiervoor een zware prijs. Het kost hem vriendschappen, zijn studie, zijn eigenwaarde. Zijn acties en waarnemingen zijn soms onbegrijpelijk, bijna surrealistisch. Pech lijkt hem altijd te achtervolgen, hoewel je als lezer nooit je vinger krijgt achter wat hem nu echt overkomt, wat hij over zichzelf afroept of wat hij denkt te zien.
Wat Peter met zijn gedrag in gang lijkt te zetten in zijn studententijd, ebt na en blijft zijn leven dramatisch beïnvloeden. Herinneringen aan zijn oma introduceren aan de lezer een steunpilaar, die hem als kind en ook nog op latere leeftijd als enige wat houvast biedt. Als zij echter ook wegvalt, lijkt het verder afglijden van Peter’s leven onafwendbaar.
Jeroen Rook neemt je mee in Peter’s leven waarin bijna niets verloopt zoals het hoort. Als lezer is het voortdurend laveren tussen onbegrip - waarom doet of zegt Peter dat? - tot een gevoel van medelijden over wat hem overkomt. Terugdenkend aan mijn eigen studententijd, kan ik me soms volledig verplaatsen in wat wordt beschreven, om een paragaaf later juist weer verrast te worden door Peter’s handelen.
De stijl van schrijven of misschien het hele boek ademen soms het onevenwichtige karakter van Peter, alsof je door zijn ogen de wereld aanschouwt.
2
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
