Voegt niet veel toe...

Tijdens het lezen van het eerste boek (Judas) van Astrid Holleeder was ik met regelmaat geschokt. De beschrijvingen van het onvoorspelbare en tegelijk ook zeer voorspelbare maar beangstigend gedrag van haar broer waren zeer invoelbaar. Ik had het gevoel echt even over haar schouder mee te mogen kijken naar een wereld die mij volstrekt onbekend is.
Het lezen van een tweede boek is dan al bijna vanzelfsprekend. Hoewel het boek net zo snel en gemakkelijk leest kreeg ik het gevoel dat het een herhaling van zetten was. Dezelfde beschrijvingen van zijn gedrag (alhoewel nu meer op de achtergrond aanwezig), dezelfde beschrijvingen van de manier waarop Astrid zich moet beschermen tegen hem. Nu echter in een ander tijdsbestek: de periode nadat Willem Holleeder vast is komen te zitten (waar het in haar eerste boek gaat over de periode daaraan voorafgaand). Het gebrek aan bescherming dat zij van de staat krijgt is daarnaast een belangrijk thema. Hoewel het wederom schokkend is om dat te lezen, is dit naar mijn idee een te dun thema om een heel boek over te schrijven.