Lezersrecensie
Prachtig geschreven verhaal!
Recensie De ijskelder - Landgoed Rosaville 3 - Karin Quint
Het verhaal:
Het is 1946.
Hoofdpersonage Alix Rokebrand is de dochter van de burgemeester. De burgemeester die in de oorlog lid was van de NSB en hiervoor is opgepakt en opgesloten.
Alix heeft, net zoals vele andere, vreselijke herinneringen aan die tijd en hier angst en paniekaanvallen aan overgehouden. Haar moeder is overleden, haar vader zit in een interneringskamp en haar broer is vertrokken naar Canada.
Alix woont samen met haar hondje, Winter, op Landgoed Rosaville. Haar vader heeft ervoor gezorgd dat het landgoed op haar naam kwam te staan, waar ze absoluut niet blij mee was. Vanwege de vele nare herinneringen en de schulden wil ze liever vandaag dan morgen van het huis af. Haar besluit staat vast, het moet verkocht worden.
Op een dag staat haar jeugdvriend Christiaan voor de deur, en hij vertelt dat er geruchten de ronde gaan dat er een oorlogsschat verborgen zou zijn in de ijskelder op het landgoed.
Eerst wil Alix hier niets van weten en stuurt Christiaan zelfs weg, maar ze weet ook dat het uitgezocht moet worden en dat gaan ze dan toch samen doen.
Wanneer ze de ijskelder openbreken doen ze een schokkende vondst. De zoektocht naar antwoorden die volgt, brengt hen terug in de oorlogsjaren. Jaren waar ze samen nog de nodige pijn van ervaren.
Doordat er woningnood is, en Alix gedwongen wordt door de gemeente om huurders te accepteren in de villa, komt de familie Van Manen bij haar in de villa wonen. In het begin is ze hier helemaal niet blij mee, maar dan toch ervaart ze de voordelen hiervan.
Mijn ervaring:
Het is zo fijn wanneer je weer, net zoals bij de vorige delen, helemaal in het verhaal zit. Samen met Alix zit je in de villa, loop je mee door het huis of over het landgoed. Hoe je het net zo spannend vind zoals Alix het vond of wanneer ze een paniekaanval kreeg en met haar mee leefde. Ik wilde haar vastpakken en een warme omhelzing geven. Ook Christiaan zijn gevoel pakte mij enorm en ik voelde zijn verdriet. Wat een kanjer is dat toch. Ik ben trots op beide personen.
Dit is wat Quint met je doet. Ze heeft ervoor gezorgd dat je op het puntje van de bank het verhaal verder leest en verdwijnt in het verhaal. Zo beeldend, zo echt, zo fijn!
Dit verhaal met veel pijnlijke herinneringen, verdriet, armoede, vreugde, geheimen, ongeloof, nieuwe vriendschappen en proberen het geluk weer te vinden, heeft mij gepakt. Door Karin Quint haar levendige en vlotte schrijfstijl heeft het verhaal mij vastgeklampt en op verschillende gebeurtenissen doen huilen, maar bovenal doen genieten tijdens het lezen van haar verhaal.
De ijskelder is, net als de andere twee delen van de Landgoed Rosaville-serie, los te lezen. Ze zijn wel verbonden met elkaar dus ik zou zeggen, ga ze lezen, hier krijgen jullie geen spijt van.
Ik kijk enorm uit naar het vierde en laatste deel van de Landgoed Rosaville-serie.
Het verhaal:
Het is 1946.
Hoofdpersonage Alix Rokebrand is de dochter van de burgemeester. De burgemeester die in de oorlog lid was van de NSB en hiervoor is opgepakt en opgesloten.
Alix heeft, net zoals vele andere, vreselijke herinneringen aan die tijd en hier angst en paniekaanvallen aan overgehouden. Haar moeder is overleden, haar vader zit in een interneringskamp en haar broer is vertrokken naar Canada.
Alix woont samen met haar hondje, Winter, op Landgoed Rosaville. Haar vader heeft ervoor gezorgd dat het landgoed op haar naam kwam te staan, waar ze absoluut niet blij mee was. Vanwege de vele nare herinneringen en de schulden wil ze liever vandaag dan morgen van het huis af. Haar besluit staat vast, het moet verkocht worden.
Op een dag staat haar jeugdvriend Christiaan voor de deur, en hij vertelt dat er geruchten de ronde gaan dat er een oorlogsschat verborgen zou zijn in de ijskelder op het landgoed.
Eerst wil Alix hier niets van weten en stuurt Christiaan zelfs weg, maar ze weet ook dat het uitgezocht moet worden en dat gaan ze dan toch samen doen.
Wanneer ze de ijskelder openbreken doen ze een schokkende vondst. De zoektocht naar antwoorden die volgt, brengt hen terug in de oorlogsjaren. Jaren waar ze samen nog de nodige pijn van ervaren.
Doordat er woningnood is, en Alix gedwongen wordt door de gemeente om huurders te accepteren in de villa, komt de familie Van Manen bij haar in de villa wonen. In het begin is ze hier helemaal niet blij mee, maar dan toch ervaart ze de voordelen hiervan.
Mijn ervaring:
Het is zo fijn wanneer je weer, net zoals bij de vorige delen, helemaal in het verhaal zit. Samen met Alix zit je in de villa, loop je mee door het huis of over het landgoed. Hoe je het net zo spannend vind zoals Alix het vond of wanneer ze een paniekaanval kreeg en met haar mee leefde. Ik wilde haar vastpakken en een warme omhelzing geven. Ook Christiaan zijn gevoel pakte mij enorm en ik voelde zijn verdriet. Wat een kanjer is dat toch. Ik ben trots op beide personen.
Dit is wat Quint met je doet. Ze heeft ervoor gezorgd dat je op het puntje van de bank het verhaal verder leest en verdwijnt in het verhaal. Zo beeldend, zo echt, zo fijn!
Dit verhaal met veel pijnlijke herinneringen, verdriet, armoede, vreugde, geheimen, ongeloof, nieuwe vriendschappen en proberen het geluk weer te vinden, heeft mij gepakt. Door Karin Quint haar levendige en vlotte schrijfstijl heeft het verhaal mij vastgeklampt en op verschillende gebeurtenissen doen huilen, maar bovenal doen genieten tijdens het lezen van haar verhaal.
De ijskelder is, net als de andere twee delen van de Landgoed Rosaville-serie, los te lezen. Ze zijn wel verbonden met elkaar dus ik zou zeggen, ga ze lezen, hier krijgen jullie geen spijt van.
Ik kijk enorm uit naar het vierde en laatste deel van de Landgoed Rosaville-serie.
1
Reageer op deze recensie
