Vermakelijke dark academia

Ik heb me absoluut vermaakt met dit boek, al was het verre van perfect. Ik ging er volledig blind in en werd meteen gegrepen door de dark academia-vibes. Het begin was sterk: scherpe/ humoristische dialogen tussen Ophelia en Alex, en een intrigerende setting aan de Sorrowsong University.

Richting het midden verloor het verhaal voor mij wat ritme. Er zat behoorlijk wat herhaling in en de schrijfstijl voelde soms wat abrupt. Gesprekken werden ineens afgekapt en heftige gebeurtenissen kregen nauwelijks een nasleep. Jammer, want de spanning werd wel goed opgebouwd en hield me gelukkig voldoende betrokken om door te lezen.

De chemie tussen Ophelia en Alex was absoluut aanwezig. Het hate-to-love-element ging wel wat snel, maar eerlijk is eerlijk: Alex blijkt minder hard dan hij zich voordoet en is eigenlijk gewoon een ideale bookboyfriend. Ophelia’s aantrekken en afstoten voelde menselijk en begrijpelijk, al begon het me tegen het einde een tikje te irriteren. En na zoveel opbouw… hadden de steamy scènes van mij net wat meer spice mogen hebben.

En dan dat einde. Dat einde. Wat een cliffhanger! Dit is er zo eentje waarbij je weet dat het wachten op deel twee lang gaat voelen. En ook echt lang gaat duren aangezien die voor de zomer van 2026 gepland staat.

Kortom: een vermakelijk boek met een sterke sfeer, leuke personages en duidelijke minpunten, maar eentje die me nieuwsgierig genoeg heeft gemaakt om het vervolg te willen lezen.