Aangrijpende autobiografie

De autobiografie van een overlevende van seksueel geweld die erin slaagde miljoenen mensen over de hele wereld te raken en het Californische rechtssysteem wist te verbeteren. Persoonlijk vond ik het een moeilijk boek om te lezen qua schrijfstijl, zinnen, woordkeuzes, verhaal-trant, maar dit blijft een absolute must-read. Ongeacht of je zelf ooit te maken had met seksueel geweld of niet.

Dit is niet alleen het verhaal van wat er gebeurde, maar ook van een falend rechtssysteem waar geld, huidskleur, sekse en achtergrond voor een groot deel de strafmaat bepalen. Het is het verhaal van een slachtoffer dat toevallig wel aangifte doet en uiteindelijk haar (schrijf)stem vindt; letterlijk, want op een gegeven moment tijdens de slepende procedure is Miller haar stem kwijt. Daarnaast beschrijft ze niet alleen hoe alles haar raakt, maar ook hoe alles haar familie en vrienden beïnvloed.

Het is een belangrijk verhaal voor iedereen die te maken heeft (gehad) met seksueel geweld in zijn vele subtiele en nare vormen. Er is zo veel dat herkenbaar is: het proces van ontkenning tot uiteindelijk weer hervinden en accepteren van zichzelf. Er zijn de reacties van de omgeving, die niet weet dat Chanel Miller Emily Doe is. Er is het beschrijven van hoe hetzelfde gedrag verschillend wordt beoordeeld (veroordeeld) afhankelijk van of je man of vrouw bent en hoe dit, de omgeving, de samenleving bepaalt hoe vrouwen zich gedragen - in een vrije westerse maatschappij.

Miller schrijft als Clinton van Trump verliest, terwijl Trump nog steeds vervolgd wordt voor aanrandingen. Ze werkt aan haar boek als Ford getuigd over het wangedrag van "Kegs" Kavanaugh waarbij de laatste uiteindelijk toch benoemd wordt tot lid van de hoogste wetgevende rechtsinstantie in Amerika. Ze krijgt steun vanuit de hele wereld, omdat haar klacht tegen haar aanrander wordt gepubliceerd. Ze beschrijft hoe jaren later, het stukje bij beetje beter gaat met haar, maar haar gedrag en leven permanent zijn veranderd.

Ik las dit boek op de dag dat Amnesty International een rapport publiceerde over studenten, seksuele intimidatie en seksueel geweld aan Nederlandse universiteiten (en Hoge Scholen). Chanel Miller beschrijft tegen het einde van haar verhaal hoe Stanford om ging met de hele zaak. Verwerpelijk. Dat kan niet, dat is onacceptabel - - ongeacht of het gebeurt in Californië, elders in de VS, of ergens anders op de wereld. Er is nog een hele, hele lange weg te gaan.