Allemaal zussen!

'Meisje, vrouw, anders' geeft een fascinerende inkijk in het leven van twaalf gekleurde vrouwen. Ze zijn van 19 tot 93 jaar oud, hetero, lesbisch of non-binair, wonen in Londen, de Verenigde Staten, Nigeria, het Noord-Engelse platteland, een havenstad in het zuiden van het Verenigd Koninkrijk. Hun onderlinge link is het personage Amma, waarin we Bernardine Evaristo zelf herkennen.
De schrijfster breekt een lans voor gelijke kansen, diversiteit, non-discriminatie. Dat doet ze niet expliciet, maar gewoon door de levensverhalen van de vrouwen te vertellen: hun schooltijd, relaties, seksleven, kinderen. Hoe ze met vooroordelen en racisme te maken krijgen en nog pijnlijker, hoe hun kinderen ermee te maken krijgen. Als lezer laaf je je aan de moed, de veerkracht, de eerlijkheid, de uiteindelijke zelfaanvaarding van de personages. Geleidelijk aan nestelen ze zich als nieuwe zussen in je hoofd.
De schrijfstijl is bijzonder: de auteur gebruikt geen hoofdletters aan het begin van een zin en is spaarzaam met komma's. Het werkt. Het verhaal wordt als in één adem verteld, in een geweldig tempo. De roman bruist als een waterval.
Nu eens komt de schrijfster poëtisch, dan weer ongegeneerd vrijpostig uit de hoek. Met verve bespeelt ze vele taalregisters.
Toproman!