Lezersrecensie
Eigentijdse familieroman
'Reizigers op doorreis' is een boeiend eigentijds familieportret. Sterk aan dit debuut zijn de herkenbaarheid, realistische karaktertekeningen en psychologische transformatie van het hoofdpersonage Cassi.
Cassi, 31 jaar, krijgt van haar oma de opdracht om de zolder van haar leegstaande villa in Brussel op te ruimen – oma woont al jaren aan zee. Cassi trekt er een heel weekend voor uit, het even alleen-zijn komt haar goed uit. Groot is haar verwondering als ze ontdekt dat haar halfbroer Paul met dezelfde klus is opgezadeld. Is dit een poging van oma om hen nader tot elkaar te brengen?
Als lezer vraag je je ook af: welke richting wil Cassi met haar leven uit? Heeft ze redenen om zich in de familie tweederangs te voelen? Houdt ze wel van haar levensgezel Daniel? Een extra spanningselement is het geheimzinnige sfeertje in de verlaten grootouderlijke villa. In dat huis werden ooit de familiepatronen uitgetekend die alle latere relaties zouden beïnvloeden.
In gesprekken tussen Cassi en Paul en in opwaaiende herinneringen passeert de familiegeschiedenis de revue: relaties tussen ouders en kinderen; tussen partners; broers en zussen; kinderen en pluskinderen; schoonmoeders en schoondochters. Slippertjes, verstandshuwelijken, definitieve breuken. Langzaam rijpen nieuwe inzichten bij Cassi. Over de in stoerheid gemaskeerde pijn van Paul bijvoorbeeld, en vooral over zichzelf. Op pagina 127 lees je bijvoorbeeld: ‘Achteraf gezien was ze meer verliefd geworden op Daniels aandacht dan op hemzelf.’
Schrijfster Helena Buckinx analyseert scherp en legt fake en manipulaties bloot die een minder sensitieve toeschouwer niet zou opmerken. Cassi woont in bij haar vriend Daniel. Haar schoonmoeder in spe heeft een sleutel van het appartement om te helpen schoonmaken. Na iedere poetsbeurt laat ze schijnbaar discreet haar pantoffels onder de radiator in de hall staan. Pagina 52: ‘Maar Cassi begreep dat dit weer een manier was van de passief-agressieve Thèrése om te laten zien dat ze haar wekelijkse altruïstische daad had gesteld. Alsof ze het zonder die verdomde pantoffels niet zouden merken dat er gepoetst was.’
Een andere treffende quote op pagina 55: ‘De negenentwintig jaar oude Porsche was weliswaar ouder dan haar elf jaar oude Golf, maar was een teken van prestige. Haar oude Golf was een teken van slechte loononderhandelingen.’
Als lezer blijf je niet op je honger zitten: alle vragen die je je bij het begin van de roman stelt, krijgen in de loop van het verhaal een antwoord. Wil je weten of Cassi voor een comfortabele oplossing of voor de confrontatie kiest, lees dan deze intrigerende roman.
Het boek won in 2021 de publieksprijs van The Indie Awards, een literaire prijs voor auteurs die uitgeven in eigen beheer.
Cassi, 31 jaar, krijgt van haar oma de opdracht om de zolder van haar leegstaande villa in Brussel op te ruimen – oma woont al jaren aan zee. Cassi trekt er een heel weekend voor uit, het even alleen-zijn komt haar goed uit. Groot is haar verwondering als ze ontdekt dat haar halfbroer Paul met dezelfde klus is opgezadeld. Is dit een poging van oma om hen nader tot elkaar te brengen?
Als lezer vraag je je ook af: welke richting wil Cassi met haar leven uit? Heeft ze redenen om zich in de familie tweederangs te voelen? Houdt ze wel van haar levensgezel Daniel? Een extra spanningselement is het geheimzinnige sfeertje in de verlaten grootouderlijke villa. In dat huis werden ooit de familiepatronen uitgetekend die alle latere relaties zouden beïnvloeden.
In gesprekken tussen Cassi en Paul en in opwaaiende herinneringen passeert de familiegeschiedenis de revue: relaties tussen ouders en kinderen; tussen partners; broers en zussen; kinderen en pluskinderen; schoonmoeders en schoondochters. Slippertjes, verstandshuwelijken, definitieve breuken. Langzaam rijpen nieuwe inzichten bij Cassi. Over de in stoerheid gemaskeerde pijn van Paul bijvoorbeeld, en vooral over zichzelf. Op pagina 127 lees je bijvoorbeeld: ‘Achteraf gezien was ze meer verliefd geworden op Daniels aandacht dan op hemzelf.’
Schrijfster Helena Buckinx analyseert scherp en legt fake en manipulaties bloot die een minder sensitieve toeschouwer niet zou opmerken. Cassi woont in bij haar vriend Daniel. Haar schoonmoeder in spe heeft een sleutel van het appartement om te helpen schoonmaken. Na iedere poetsbeurt laat ze schijnbaar discreet haar pantoffels onder de radiator in de hall staan. Pagina 52: ‘Maar Cassi begreep dat dit weer een manier was van de passief-agressieve Thèrése om te laten zien dat ze haar wekelijkse altruïstische daad had gesteld. Alsof ze het zonder die verdomde pantoffels niet zouden merken dat er gepoetst was.’
Een andere treffende quote op pagina 55: ‘De negenentwintig jaar oude Porsche was weliswaar ouder dan haar elf jaar oude Golf, maar was een teken van prestige. Haar oude Golf was een teken van slechte loononderhandelingen.’
Als lezer blijf je niet op je honger zitten: alle vragen die je je bij het begin van de roman stelt, krijgen in de loop van het verhaal een antwoord. Wil je weten of Cassi voor een comfortabele oplossing of voor de confrontatie kiest, lees dan deze intrigerende roman.
Het boek won in 2021 de publieksprijs van The Indie Awards, een literaire prijs voor auteurs die uitgeven in eigen beheer.
2
Reageer op deze recensie
