Cosy crime in een origineel jasje

Bij de Fairway Players, een op het eerste zicht hechte toneelgroep, vindt een moord plaats. Het is onduidelijk wie de dader is en waar de misdaad mee te maken heeft. Ergens in de correspondentie van de spelers ligt de oplossing. Femi en Charlotte, twee rechtenstudenten, pluizen alle berichten uit om de waarheid te achterhalen. Heeft de moord iets te maken met de rolverdeling? Misschien spelen de nieuwkomers wel de rol van hun leven? Of heeft het iets te maken met de geldinzamelingsactie voor de kleine Poppy, kleindochter van één van de oprichters van de Fairway Players?

‘De hoofdrol’ is het debuut van de Britse Janice Hallett. Naast auteur is ze redacteur, journalist en speechschrijver. Ze werkte ook al aan diverse televisieseries en toneelstukken. Voor haar eerste boek putte de auteur uit haar eigen liefde voor theater en koos ze bovendien voor een onconventioneel format.

De lezer krijgt in dit verhaal de rol van speurder toebedeeld. Samen met Femi en Charlotte moeten er een hoop berichten worden doorgenomen die voorafgingen aan de misdaad. De Fairway Players communiceren immers overvloedig en redelijk uitgebreid met elkaar via e-mail. Uit de correspondentie wordt duidelijk wat de onderlinge verhoudingen precies zijn, hoe hun persoonlijke levens van invloed zijn op hun functioneren binnen de toneelgroep en welke gebeurtenissen uiteindelijk leiden tot het plegen van de misdaad.

Ondanks het feit dat het boek haast volledig bestaat uit de communicatie tussen de betrokkenen en niet uit traditionele hoofdstukken, slaagt Hallett er toch in om de verschillende personages een eigen stem te geven en voor voldoende stof tot speculatie te zorgen. Voor de lezer is het zoeken welke gebeurtenis de relaties zo op scherp weet te zetten dat de enige uitkomst moord is. En wanneer dat min of meer duidelijk is, blijft het nog even de vraag wie de dader precies is.

De originele opbouw zorgt ervoor dat er weinig rustpunten zijn. Het mailverkeer komt als één grote wervelstorm aan personages en ontwikkelingen op de lezer af. Er zijn kleine overlappingen en inconsistenties in te vinden. Af en toe komen Femi en Charlotte aan het woord en communiceren ze met hun mentor over hun theorieën. Deze momenten zijn echter te schaars om het geheel te laten bezinken. Het is een sneltrein aan informatie die amper lijkt te vertragen. Hierdoor kan het wat overweldigend aanvoelen. Dit compenseert de auteur met een subtiel gevoel voor humor dat vooral blijkt uit de scherpe toon waarin sommige berichten geschreven zijn en de manier waarop de spelers naar elkaar kijken.

‘De hoofdrol’ is onderhoudende cosy crime. De besloten groep verdachten en hun motieven leveren een boeiend totaalbeeld op. Het leest vlot en is inventief. Hallett heeft een geslaagd debuut afgeleverd. Hier en daar is er nog wat ruimte voor verbetering, zoals wat meer afwisseling brengen in het soort berichten dat de personages aan elkaar sturen of wat extra aandacht voor de persoonlijke situatie van de hoofdverdachten, maar globaal genomen is het een aangename speurtocht die van de lezer vraagt dat er actief wordt meegedacht.