Een late start

Stephen Leigh is een Amerikaanse auteur, die het van jongs af aan leuk vond om te schrijven. Op de basisschool begon hij al met zijn eerste verhalen, waarna hij in 1981 debuteerde met Fall into Dawn. Leigh heeft verschillende boeken, onder te verdelen in sciencefiction en fantasy, geschreven, ook onder de pseudoniemen S.L. Farrel en Matthew Farrel. Het boek Dark Water’s Embrace heeft de Spectrum Award gewonnen in 1999. In 2017 kwam A Fading Sun uit, het eerste deel in de Sunpath Cycle-serie. Deel twee, A Rising Moon, verschijnt in november 2018.  

Het verhaal van A Fading Sun gaat over Voada Paorach en haar man zijn Cateni, mensen van het oude volk, onderdrukt door de Mundoan. Voada heeft een van de oude gaven van het volk geërfd, ze kan geesten zien, een gave die ze verborgen moet houden. Wanneer ze een geest ziet die anders is dan de anderen, zal haar leven compleet veranderen. Terwijl ze vecht voor haar eigen leven en dat van haar kinderen, komt ze steeds meer te weten over de gave die ze bezit en hoe ze die moet gebruiken. Het enige wat ze wil is wraak nemen op de Mundoan die haar het leven hebben afgepakt waar ze zo van hield. Wanneer ze verwikkeld raakt in een oorlog tussen de Cateni en de Mundoan, krijgt ze hier de kans toe.  

In het boek zie je wat Keltische aspecten terug. De evenementen in het boek zijn losjes gebaseerd op Romeins Engeland en de opstand van Boudicca. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van twee personages, Voada, en Altan, de commandant van het Mundoan leger. Voada vertelt het verhaal uit het perspectief van de Cateni, Altan uit het perspectief van de Mundoan. Er zit weinig verschil in de schrijfstijl tussen deze perspectieven, waardoor het niet direct duidelijk is vanuit wiens perspectief je leest. Over het algemeen is de schrijfstijl goed, het is niet te bloemrijk geschreven, maar ook niet te kortaf. Voor alle namen en woorden die in het Engels niet veelvoorkomend zijn, staat achterin een woordenlijst met hoe je ze uitspreekt en een korte beschrijving.  

Het begin van het verhaal is voornamelijk bedoeld om de lezer kennis te laten maken met de situatie en personages. Hierdoor komt het boek nogal traag en oninteressant op gang. Later in het verhaal word nauwelijks meer tijd genomen om de karakters uit te werken, waardoor ze vrij vlak blijven. Alleen Voada ontwikkelt zich als personage. Het perspectief van Altan voegt niet heel veel toe aan het verhaal. De kant van de Mundoan wordt niet duidelijker en ze blijven de slechteriken in dit verhaal, ondanks dat velen onschuldig zijn. Desondanks heeft de schrijver het verhaal goed af weten te wikkelen en het einde maakt de lezer nieuwsgierig naar het vervolg.