Oh, everything about you is so terrible

Ik ken dit boek door de musical die hierop is gebaseerd, met nadruk op gebaseerd, want wauw. Het is heel erg anders. Dat had ik al verwacht, de vragen over dit boek op Goodreads gelezen hebbend. Verassend genoeg vond ik het niet erg dat het anders was, want dat is altijd wel zo dat de bewerking anders is dan het origineel. Ik vond het alleen maar interessant om te zien hoe Joe Iconis het verhaal heeft veranderd!

Het eerste wat mij opviel waren de personages. Het boek heeft veel meer personages, wat logisch is, aangezien je niet maar een beperkt aantal acteurs hebt. Daarom was het leuk om te zien hoe verschillende rollen zijn samengesmolten tot één personage in de musical. Ook waren ze veel blanker dan ik gewend ben. Wat ik daarmee bedoel is dat ik gewend ben om Michael en Christine als POC te zien door hun acteurs, wat helemaal niet zo is in het boek. In het boek zijn ze beiden blank en blond. Verwarrend. Maar daar bekritiseer ik dit boek niet op. Het is uitgegeven in 2004 en de standpunten van die tijd zijn heel anders dan die van nu.

Nee, hetgeen wat ik erg negatief vind aan dit verhaal, zijn de handelingen van Jeremy, de Squip en in principe alle jongens. Eigenlijk, de meisjes ook, maar met name de jongens. Als eerste, hebben ze nog nooit gehoord van toestemming?! Om even het beeld te schetsen: Jeremy wil cool zijn en meisjes aan de haak slaan. De Squip vertelt hem om een meisje te kussen en aan te raken, wat Jeremy ook doet. Alleen, hij vraagt NOOIT om toestemming aan het MEISJE of hij dat mag doen. Er is zelfs een scène waarin twee mensen het met elkaar doen op een feestje en dat ongeveer alle jongens gaan gluren. WTF?! Raar. Was dit oké in 2004?

Als tweede worden de meisjes afgebeeld als speeltjes. Wat ik daarmee bedoel? Nou, iets wat een jongen moet hebben om cool te zijn. Kijk, ik snap het als je graag een vriendin of vriend wil hebben, maar je kunt die personen dan niet zien als attributen. De jongens praten over meisjes met de jongens alsof het skateboards zijn, en oh, hoe cool is het dat ik nu een meisje heb! Kijk hoe ze naar me luistert! Woehoe! Prachtig hoor, maar nee. De meisjes gedroegen zich ook alleen maar alsof ze bestonden om jongens te plezieren, en als ze dat niet deden zaten ze elkaar af te kraken. Oké. O, dit herinner ik me net, maar de Squip is ook geen schatje. Hij zegt letterlijk dat Jeremy alleen maar aardig mag zijn tegen mooie meisjes, en dat dus niet hoeft te zijn als ze lelijk zijn. WTF?!

Als derde, wtf was Michaels obsessie met Aziatische meisjes?! Het was een soort van fetisch en gewoon, nee.

Het verhaal zelf, als je niet kijkt naar al die misogynistische dingen en zo, heeft niet veel diepgang. Het idee van de Squip is echter wel erg interessant, al wordt daar helaas niet diep op ingegaan. Dat had ik graag gezien. Gelukkig is er de musical die een paar vragen kan beantwoorden, maar ja, dat was het ook wel.

Jaja, ik weet dat dit boek uit 2004 komt, maar zelfs als al dat negatieve er niet was geweest, had ik dit boek alsnog twee sterren gegeven. Het had gewoon meer in petto kunnen hebben gehad en dat is jammer. Ik houd het maar op de musical. Dat houdt niet in dat ik spijt heb dat ik dit boek heb gelezen. Ik ben juist blij! Want nu kan ik zeggen dat ik het gelezen heb, haha.