Een verhaal dat iedereen gelezen moet hebben!

Guy Didelez is een Vlaamse jeugdboekenschrijver en lid van een toneelvereniging. Daarnaast schrijft hij ook stukken voor het toneel en scenario’s voor films en series.. Zijn boek De Marbello Diamanten (2006) werd verfilmd tot een serie op Ketnet.

Laurens van de Velde schreef samen met Guy Didelez zijn verhaal over het gevecht dat hij aanging met zijn eetstoornis. Het gaat de muzikale Laurens voor de wind. Hij heeft het goed naar zijn zin op school, speelt gitaar en doet het goed bij de meisjes. Maar als de liefde wordt verbroken, zijn opa overlijdt, zijn ouders veel ruziën en er een corona pandemie uitbreekt wordt het hem allemaal even te veel. Hij start met hardlopen. Hij legt de lat voor zichzelf steeds iets hoger.

Laurens woont in een caravan op het erf van zijn ouders, ongezien en onopgemerkt door zijn ouders gaat hij steeds minder eten. Hij valt veel af, heeft het altijd koud en zijn favoriete hobby, gitaar spelen, gaat niet meer. Tot op een dag de diagnose anorexia gesteld wordt. Laurens moet meer eten en minder bewegen, maar zo gemakkelijk is dat niet….

Op de cover van (On)breekbaar is een jongeman met een hondje, in de regen, afgebeeld. De titel heeft als ondertitel: ‘Niemand dacht aan anorexia’. Ik was erg benieuwd naar dit boek. Meestal hoor je over anorexia bij jonge meisjes, dat het bij jongens ook voorkomt was mij wel bekend. Benieuwd naar Laurens verhaal begon ik aan (On)breekbaar.

‘Wie in het land van anorexia leeft, blijft er heel lang en voelt zich stil, leeg, eenzaam en moedeloos. De pijn is zowel mentaal als fysiek. De meeste mensen denken bij het woord anorexia aan het sterotiepe beeld van iemand die broodmager is, maar anorexia is meer dan de buitenkant ziet. De echte reden waarom mensen zichzelf uithongeren zit vanbinnen.’

(On)breekbaar vertelt het verhaal van de jonge knul Laurens die door vele gebeurtenissen in zijn leven besluit om steeds minder te eten, waardoor hij uiteindelijk anorexia krijgt. Een heftig onderwerp als je het mij vraagt. Toch weten Didelez en Van de Velde dit prachtig te verwoorden.

In de korte hoofdstukken voel je Laurens gevecht met het stemmetje in zijn hoofd, zijn onmacht, woede en wanhoop.

Het laat zien hoe moeilijk deze ziekte zich onder controle laat krijgen, een klein stapje vooruit en dan weer twee stappen terug. Toch geeft dit verhaal ook hoop op genezing. Door goede begeleiding zowel thuis als met professionele hulp en door zijn eigen grote wilskracht komt Laurens er uiteindelijk weer bovenop.

(On)breekbaar is een prachtig, waargebeurd verhaal over de strijd die Laurens levert om zijn eetstoornis de baas te worden. Een verhaal waarbij je emoties en gevoelens alle kanten worden opgegooid tijdens het lezen. Het ene moment wil je Laurens door elkaar schudden en zeggen: Kom op jongen! Om hem het volgende moment te willen vastpakken en knuffelen om hem te zeggen dat het wel goed komt.

(On)breekbaar is een boek dat je langzaam in je op wil nemen, zodat de ernst van deze ziekte tot je doordringt. Echter, door de prachtige schrijfstijl van Didelez en Van De Velde wil je het boek zo snel mogelijk uit hebben, om te lezen hoe het Laurens vergaat. (On)breekbaar krijgt van mij de volledige vijf sterren. Een boek dat iedereen zou moeten lezen!