niet helemaal wat ik ervan verwachten

Floor Gerritsma begon als naïeve lezer aan haar studie Literatuurwetenschappen. De theorie, geschiedenis en filosofie rondom de vraag: wat als? trok haar enorm. Na haar afstuderen werkte ze eerst als redacteur, maar sinds 2013 mag Floor zich ook schrijfster noemen. Haar eerste boek De doe- het-zelf-retraite verscheen in 2019. Met Wat er was schreef Gerritsma haar tweede boek.

Wanneer Maud samen met haar beste vriend Michiel geniet van een terrasje en hij plots voor haar ogen komt te overlijden aan hartfalen, weet Maud, arts van beroep, niet meer wat ze aan moet met haar leven. Op haar werk lijkt ze wel een zombie en ze neemt noodgedwongen vakantie op. Tijdens haar vakantie woont Maud tijdelijk weer bij haar moeder, die aan een van de bekendste wandelroutes van Nederland woont: het Pieterpad. Maud besluit om deze route maar eens te gaan lopen.
Tijdens het lopen van het Pieterpad gaat Maud door vele emoties heen, zoals rouw, schuldgevoel, verdriet en het gevoel te hebben gefaald. Door de lange wandelingen en de mensen die ze leert kennen lukt het Maud om hulp aan te nemen en zo haar verdriet en rouw onder ogen te komen.

Ik werd verliefd op de cover van Wat er was, want zeg nou eerlijk, hij is toch prachtig qua kleurgebruik. De groene, blauwe en oranje kleuren komen je tegemoet. Ook door de flaptekst werd ik nieuwsgierig. Wat als je als dokter je beste vriend voor je ogen ziet overlijden en je niks meer kan doen. Wat doet dit met je? Nieuwsgierig begon ik aan het boek.

Wat er was is een prachtig verhaal, toch is het niet helemaal mijn soort boek. Ondanks dat het verhaal heftig begint, door het overlijden van Maud’s beste vriend, zakt het zodra ze het Pieterpad gaat lopen wat af. De snelheid is uit het verhaal en met vlagen vind ik het zelfs wat saai. Een boek over wandelen, hier had ik me toch wat in vergist. Desondanks weet Gerritsma de emoties van de hoofdpersoon Maud prachtig neer te zetten. Verdriet, rouw en het opnieuw invullen van je leven zonder je beste vriend, het komt allemaal aan bod in Wat er was.

Aan het begin van elk hoofdstuk lees je welk stuk van het Pieterpad Maud bewandelt en hoeveel kilometer dit is. Je zou het als lezer zo zelf terug kunnen zoeken op een kaart. Niet alleen de emoties worden goed omschreven, ook de omgeving wordt beeldend neergezet. Hierdoor krijg je een duidelijk beeld over de omstandigheden waarin Maud loopt en wat ze allemaal tegenkomt. Zo wordt bijvoorbeeld in detail beschreven hoe ze een vos villen, niet voor lezers met een slechte maag!

Je leest in Wat er was alles over de speciale band tussen Maud en Michiel. Maud blikt hier tijdens haar wandelingen veel op terug. Het verhaal springt voor mij dan ook vaak van de hak op de tak zonder duidelijke wisseling. Ging het eerder nog over het heden, ben je zo weer in het verleden. Hierdoor vond ik het soms wat ingewikkeld en met vlagen was ik dan ook de weg soms kwijt.
Ondanks dat Wat er was een prachtig, beeldend uitgewerkt verhaal is over verlies, verwerking en herdenking was het helaas niet helemaal mijn ding.

Houd jij van de natuur, wandelen en ben je benieuwd naar hoe Maud het proces van rouwverwerking doorloopt tijdens het wandelen? Lees dan zeker de slow read Wat er was.
Van mij krijgt Wat er was 3 sterren.