Mooie psychologische roman

Francis Fyfield mag zich scharen onder de succesvolle vrouwelijk auteurs die Engeland rijk is. Niet voor niets wonnen haar boeken prijzen als de Silver Dagger award en werd ze genomineerd voor een Edgar en Gold Dagger award. Naast schrijfster is de 56 jarige Fyfield ook strafjuriste in Londen. Haar boeken worden wereldwijd vertaald.

Richard Beaumont is een welgestelde, rentenierende man van middelbare leeftijd. Hij woont met zijn veel jongere vrouw in een luxe appartementencomplex. Zijn vrouw is een beauty, het contact met zijn kinderen is goed. Niets te klagen dus, zou je denken. Toch is Richard op zoek naar meer, naar een verdieping van zijn leven. Enerzijds kan hij uitstekend ‘levelen’ met benedenbuurvrouw Sarah Fortune, anderzijds stort hij zich volledig op het schilderen van mooie dingen. Regelmatig is hij met zijn tekenblok te vinden op de kliffen van Dover. Als hij daar op een goede dag weer zit, overkomt hem iets uitzonderlijks. Boven zijn hoofd komt ineens het lichaam van een jonge vrouw naar benden zeilen. Ze stort te pletter en fungeert in no time als voer voor de kraaien die de kliffen bewonen. Gefascineerd door het lugubere tafereel beneden hem, begint Richard te tekenen wat hij ziet. Voor de politie is hij dan ook al snel de voornaamste verdachte in de zaak van het ‘gevallen’ meisje…

Met ogen verslinden is geen echte thriller, maar meer een psychologische roman. Er is een lijk in het verhaal aanwezig waarvan lange tijd niet duidelijk is of het om zelfmoord of moord gaat. Het levenloze lichaam maakt dit boek echter niet tot een thriller, mede omdat de waarheidsvinding rondom de dood van het slachtoffer niet het belangrijkste thema is waar het om draait. Veel meer centraal staan de verschillende karakters die een hoofdrol spelen in het verhaal en hun persoonlijke worsteling met het leven. Het is een genot om deze worsteling te mogen aanschouwen. In prachtige bewoording gunt Fyfield de lezer een blik in de levens en emotionele wereld van Richard, Lilian, Sarah, Steven, John en Edwin. Stuk voor stuk intrigerende, enigszins labiele personen met hun eigen beslommeringen, angsten en levensfilosofie. Elk personage heeft zijn eigenaardigheden die Fyfield ontroerend en geloofwaardig in woorden weet te vatten.

Hoewel de spanning in dit boek eigenlijk ontbreekt, is het een verhaal dat blijft boeien. Niet zo zeer de plot maakt het een aantrekkelijk geheel, maar de interessante karakters en poëtische schrijfstijl. Fyfield is een begenadigd en krachtig verteller die de lezer in haar greep houdt met levensechte personages en een treffende woordkeus die de niet bijster interessante plot duidelijk naar een hoger plan trekken. Voor lezers die houden van psychologische verhalen over mensen van vlees en bloed die stuk voor stuk iets ‘raars’ hebben, is Met ogen verslinden zeker een goede keuze!